مروری کوتاه بر هنرهای سنتی ژاپن

به مناسبت روز جهانی فرهنگ ژاپنی، نگاهی اجمالی بر هنرهای سنتی ژاپن می‌اندازیم و برخی‌ از کهن‌الگوهای این کشور را معرفی می‌کنیم.

هنرهای سنتی ژاپن، شامل اشکالی مانند: مراسم چای، خوشنویسی، ایکبانا (گل آرایی) و باغبانی، معماری، نقاشی، مجسمه سازی و همچنین انواع مختلف تئاتر است. اشکال اصلی تئاتر سنتی (تقریباً به ترتیب زمان ظهورشان) شامل: بوگاکو (رقص و موسیقی دربار)، نوه (نو؛ شکل کلاسیک رقص درام)، کیوژن (نوعی اپرای فکاهی)، بونراکو (تئاتر عروسکی) و کابوکی (درام با آواز و رقص) می‌شود.

همچنین ژانرهای جدیدتر شامل: درام های شینگکی (تئاتر جدید) به سبک وسترن و بوتو، که یک فرم رقص بسیار ساده است، می‌شود. ایکبانا، مراسم چای‌خوری و خوشنویسی، به ویژه برای زنان، برای دستاوردهای زیبایی شناختی در این کشور رواج داشتند . متأسفانه امروزه نقاشی، رقص و موسیقی سنتی ژاپنی محبوبیت سابق خود را از دست داده اند؛ اما هایکو و واکا، که از انواع شعر ژاپنی هستند، به شکوفایی خود ادامه داده اند.

صنایع دستی در ژاپن نقطه‌ی عطف هنرهای تجسمی در این کشور محسوب می‌شوند؛ زیرا انواع مختلف سفال‌گری، لاک‌کاری، کلبه‌سازی و ظروف بامبو و همچنین کاغذسازی، ابریشم بافی و رنگرزی پارچه را در بر می‌گیرد. با پیشرفت مدرنیته در ژاپن، بسیاری از سنت‌های عامیانه و فولکلور، در حال از بین رفتن هستند، برای مثال: ترانه‌های عامیانه معمولاً جز در برخی مناطق دورافتاده در شمال و جنوب غربی ژاپن، دیگر خوانده نمی‌شوند. موسیقی و رقص فولکلور به زندگی محلی مربوط می‌شود و اغلب با مذهب محلی (خواه آنیمیست، شینتو، یا بودایی)، کشاورزی یا روابط انسانی (از جمله موضوع عشق) همراه می‌شود. با این حال، برخی از این سنت‌ها هنوز از محبوبیت زیادی برخوردار هستند.

اگر به هنر معاصر ژاپنی علاقه‌مند هستید؛ و می‌خواهید بدانید که روند پیشرفت هنر در ژاپن به کدام سمت و سو می‌رود، و چه بر سر هنرهای سنتی این کشور آمده‌است، در یکی از سر‌فصل‌های کارگاه «تاریخ هنر معاصر جهان» مدرسه‌ی هنری ایده با تدریس استاد جاوید رمضانی، به بررسی و تحلیل هنر ژاپن در دوره‌ی معاصر می‌پردازیم .

منبع