آنلاین
تعریف هنرهای زیبا
بهمن
هنرها که هنرهای زیبا نیز نامیده می‌شوند، شیوه‌های بیانی هستند که از مهارت یا تخیل در خلق اشیا، محیط‌ها یا تجربیات زیبایی‌شناختی استفاده می‌کنند؛ که می‌توان آنها را با دیگران به اشتراک گذاشت.
با این حال، در دنیای معاصری که هنر دموکراتیزه شده است، منصفانه است که بپرسیم آیا برخی از اشکال هنری هنوز هم باید «بالاتر» یا «زیباتر» از بقیه تلقی شوند. هنر زیبا یک اصطلاح ذهنی است که در طول زمان تکامل یافته است، همانطور که هنر و سبک های هنری تکامل یافته است. ما هنر را فرآیند خلق چیزی منحصربفرد می‌دانیم که برای حواس بینایی یا شنوایی ما جذابیت دارد.هنرهای زیبا که از آن به عنوان «هنر عالی» نیز یاد می‌شود، مدت‌هاست که به عنوان بالاترین استاندارد بیان هنری مطرح بوده است. هنرمندان خوب آثاری را می سازند که صرفاً از نظر زیبایی شناسی دلپذیر خلق شده اند. هدف زیبایی شناختی هنرهای زیبا را از “هنرهای پایین” که به طور سنتی برای اهداف کاربردی تر طراحی شده اند متمایز می کند.
تعریف هنرهای زیبا
هنرهای زیبا دو تعریف اصلی دارد. اولی هنرهای زیبا است که شکلی از هنر تجسمی خلاق را توصیف می‌کند. این تعریف، تنها به دلیل محتوای زیبایی شناختی و فکری آن ایجاد شده و مورد توجه است.
اصطلاح «هنر زیبا» به یک شکل هنری اشاره دارد، که عمدتاً برای ارزش زیبایی شناختی و زیبایی آن (هنر برای هنر) به جای ارزش کاربردی آن انجام می‌شود. هنرهای زیبا ریشه در طراحی و کارهای مبتنی بر طراحی مانند: نقاشی، چاپ و مجسمه سازی دارد. اغلب با «هنر کاربردی» و «صنایع دستی» که هر دو به طور سنتی به عنوان فعالیت‌های کاربردی تلقی می‌شوند، در تضاد است. سایر فعالیت‌های غیر مبتنی بر طراحی که به عنوان هنرهای زیبا در نظر گرفته می‌شوند، شامل عکاسی و معماری می‌شوند، اگرچه دومی به بهترین شکل به عنوان یک هنر کاربردی شناخته می‌شود.
مشکلات تعریف
حوزه هنرهای زیبا دائماً در حال گسترش است تا فعالیت‌های جدیدی را که به دلیل فناوری جدید یا اختراعات هنری به وجود می‌آیند، در بر بگیرد. نمونه اول با نقاشی اکریلیک، و همچنین چاپ سیلک و چاپ ژیکلی است. دومی با اختراع آثار هنری ترکیبی با استفاده از کلاژ، دکلاژ یا فتومونتاژ است. به دلیل این روند گسترش تدریجی، تعریف یا تثبیت معنایی برای هنرهای زیبا تقریباً غیرممکن است.
تا قبل از جنبش هنرها و صنایع دستی انگلیسی در اواخر قرن نوزدهم، تمایز سختی بین هنرهای زیبا (صرفاً زیبایی شناختی) و هنر تزئینی (کارکردی) وجود داشت. در طول قرن بیستم، با معرفی مقوله هنرهای تجسمی، این تمایز خودسرانه مبهم شده است و برخی صنایع دستی یا هنرهای تزئینی (به ویژه سرامیک) را به عنوان هنرهای زیبا تلقی می‌کنند.
تاریخ هنرهای زیبا
قدمت این نوع هنر به دوره هنر پیش از تاریخ آشئولیان برمی‌گردد:
مجسمه‌های اولیه مانند:
(تندیس بازالتی، 230000-700000 قبل از میلاد) و ونوس تان-تان (تندیس کوارتزیتی، 200،000-50 پ.م. )
در دوران تمدن‌های مدیترانه‌ای باستانی، از جمله تمدن‌های متاخر یونان، روم و بیزانس، و همچنین هنر قرون وسطایی کارولینگ، اوتونی، رومنسکی و گوتیک، هنرمندان خوب به‌عنوان کارگران ماهر در نظر گرفته می‌شدند؛ مانند تزئینات داخلی ماهر یا منبت‌کاران. تا قبل از رنسانس، حرفه «هنرمند» به سطح بالاتری ارتقا یافت، که نشان دهنده اهمیت تازه ادراک شده عنصر «طراحی» بود.
آکادمی‌های هنرهای زیبا
از قرن شانزدهم به بعد، دانش آموزانی که می‌خواستند وارد حرفه جدید هنرمند شوند، در آکادمی‌های ویژه‌ای که در سراسر اروپا راه اندازی شده بود، آموزش دیدند. دو اولین آکادمی هنر طراحی در فلورانس (Accademia dell’Arte del Disegno) و آکادمی هنرهای زیبا رم (Accademia di San Luca) بودند. این مؤسسات آموزشی نوع بسیار سنتی «هنر آکادمیک» را آموزش می‌دادند که بر اساس اصول هنر رنسانس بنا شده بود، که مواردی مانند: موضوع، فرم، پیام، ترکیب، رنگ و غیره را تنظیم می‌کرد. آنها همچنین یک سلسله مراتب دقیق از ژانرها را تعیین کردند که ژانرهای نقاشی را به ترتیب اهمیت زیر، رتبه بندی می‌کرد: (1) نقاشی تاریخ (2) پرتره (3) ژانر نقاشی ( 4) منظره (5) طبیعت بی جان. بنابراین، یک نقاشی تاریخی (به معنای تصویری با «ایستوریا» یا روایتی نشاط‌آور) به عنوان یک منظره آموزنده‌تر و عاری از هرگونه محتوای انسانی یا اخلاقی ارزیابی شد. آکادمی‌ها تا قرن بیستم سنگرهای هنرهای زیبای سنتی باقی ماندند، تا زمانی که کوبیسم، دادا و سوررئالیسم مجموعه قوانین منظم آنها را از بین بردند.
هنرهای زیبای مدرن/معاصر
هنرمندان معاصر مرزهای هنرهای زیبا را بیشتر گسترش داده اند. هنر مجسمه سازی در حال حاضر از طیف وسیعی از مواد جدید و همچنین فرم‌های جدید استفاده می‌کند. چاپگری از فرآیندهای چاپ تجاری جدید، مانند چاپ سیلک و چاپ جیکلی بهره برده است. مطمئناً دیری نمی‌گذرد که اینستالیشن‌ها به عنوان هنر زیبا در نظر گرفته می‌شوند.
دسته بندی های سنتی در هنرها شامل ادبیات (شامل شعر، نمایشنامه، داستان و غیره)، هنرهای تجسمی (نقاشی، طراحی، مجسمه سازی و غیره)، هنرهای گرافیکی (نقاشی، طراحی، طراحی و سایر اشکال طراحی شده بر روی بوم است.)، هنرهای پلاستیکی (مجسمه سازی، مدل سازی)، هنرهای تزئینی (میناکاری، طراحی مبلمان، موزاییک، و غیره)، هنرهای نمایشی (تئاتر، رقص، موسیقی)، موسیقی (به طور ترکیبی) و معماری (اغلب شامل طراحی فضای داخلی). خبر خوب اینکه در مدرسه هنری ایده، این امکان برای شما فراهم شده‌است که بسیاری از این موارد نام برده‌شده را به صورت کارگاهی فرا بگیرید. برای اطلاعات بیشتر از چگونگی برگزاری کلاس‌های هنرهای زیبا، سرفصل‌ها و ثبت‌نام به وبسایت مدرسه هنری ایده مراجعه فرمایید.
