معرفی موزه متروپوليتن

موزه ها اماكني هستند كه حافظ آثار فرهنگي-هنري-تاريخي  به جا مانده از انسان ها و زيست بوم هايي كه در طول تاريخ متحول شده اند مي باشند .  موزه ها بدون منافع مادي براي همگان آغوش باز مي كنند و در پيشبرد شناخت و درك دوره هاي زيستي بشر بر پايه آثار به جا مانده كه فاخر و موثرند ، هم براي بشر كنوني و هم آيندگان ، مسير هاي تحقيق و بررسي را برپايه شواهد و آثار به جا مانده از انسان ها ، هموار مي سازند . يكي از اين موزه هاي مهم موزه متروپليتن نيويورك است كه با تاريخ 150 ساله خود ، اين مسير را با گسترش و هماهنگي زمانه ، آغاز كرده و همچنان از مهمترين موزه هاي جهان محسوب مي شود .

موزه مترو پوليتن در كجاست و چگونه تاسيس شد؟

موزه متروپلیتن یکی از شناخته شده ترین موزه های دنیاست که خانه ای برای نگهداری ۵۰۰۰ سال فرهنگ کشورهای مختلف میباشد و هرساله پذیرای بیش از 7 میلیون بازدیدکننده است. اين موزه در منهتن نيويورك و در مجاورت ضلع شرقي سنترال پارك و خيابان پنجم قرار دارد و در سال 1872 ميلادي افتتاح گرديد .

موزه مترو پليتن حاوي چه گنجينه اي از آثار هنري ميباشد كه آنرا جزء مشهورترين موزه هاي جهان قرار مي دهد ؟

این موزه که به اختصار با نام »مت« هم شناخته میشود ، ۱۵۰ سال قبل کار خود را بدون حتی یک اثر هنری و فقط بر اساس یک ایده ، در سال  1878 میلادي آغاز کرد . موزه مترو پوليتن حاوي مجموعه بزرگ و نادري از تاريخ اسلام و ايران باستان مي باشد و قديمي ترين دارايي اين موزه مربوط به تقريب 30000تا 77000 سال پيش است كه يك سنگ آتشزنه مصري از آثار قديمي آن نيز مي باشد .

موزه مترو پليتن بر چه نقشه اي بنا شده ؟ و چگونه نوع معماري بنا در اين موزه با چيدمان آثار هنري هماهنگي دارد ؟

نمایشگاه های مختلف این موزه بر اساس دهه های متفاوت تقسیم بندی شده است. براساس گفته های اندریا بِیر، یکی از سازمان دهندگان نمایشگاه ها، این قابلیت موزه، برای بازدیدکنندگان شبیه به یک نوع سفر در زمان است که زندگی را طی ۱۵۰ سال اخیر برای آنها تصویرسازی میکند

از ابتدا مت ، شروع به جمع آوری آثار هنری مختلف از سرتاسر دنیا کرد. در 1870 لوییجی پالمادیچزنوال ، اولین مدیر موزه ی متروپلیتن، در سایبرس (شهری باستانی در یونان) در حال صبحانه خوردن بود ، که متوجه شد طی عملیات حفاری قطعه ارزشمندی کشف شده است. این قطعه، یک سردیس سنگی باستانی بود ، او در خاطرات خود گفته بود : همانطور که ویژگیهای آن شاهکار سنگی عظیم زیر نور شعله های آتش بر من آشکار میشد، نمایانگر بینش مردمی بود که دستان پرتوانشان سالها قبل به خاک تبدیل شده است.« در این موزه بیش از 3600 آلت موسیقی مختلف از سرتاسر جهان توسط » فرانسیس مارس ، اولین زن موزه دار مت، گردآوری شده است.

او همچنین یک کالکشن گران قیمت از پارچه های مختلف هم گردآوری کرد و در پی اقداماتش و علاقه اي که به تبدیل کردن موزه به عنوان یک محل برای آموزش دادن هنر و تاریخ به مردم داشت ، در پي يك همفكري براي ارتقا موزه ، اتاقهای مطالعه به مت اضافه شد که در اختیار عموم قرار گرفتند و تا به امروز هم در دسترس هستند.

كلكسيونر ها و گردآورنده هاي موزه مترو پليتن چه تعهدي دارند و چگونه آثار را به موزه منتقل كردند ؟

هر تکه از آثاری که در مت میبینید، در پی جاه طلبی کلکسیونرها، به این مجموعه اضافه شده است. و این شامل تکه های خارق العاده ای از همه نوع وسیله از سرتا سر جهان میشود که بیشترشان توسط بانکدار افسانه ای، جان پرپانت مورگان به اين موزه آورده شده است .

او یکی از مهمترین سرمایه گذاران آمریکا بود که قسمت عظیمی از ثروت آمریکا را تحت کنترل داشت. به نقل از یکی از متولیان، او با کمک لوور و

و مادرید توانست گنجینه های چهار گوشه ی جهان را گردآوري كند .

حتشپسوت یکی از مشهورترین زنان فرعون بوده است. جانشین او، تحوتموس سوم، همه دستاوردها و آثار ملکه حتشپسوت را برای از پاک کردن میراث او، از بین برد. امروزه اين مجسمه به عنوان گواهی از استقامت و همکاری تاریخ هنر دانان و محافظان تاریخ ، در موزه حضور دارد و از مهمترين آثار موزه مي باشد.

سالها پیش کارکنان مت، با دولتهای محلی خاورمیانه در پروژه های حفاری، همکاری میکردند و یافته ها را به اشتراک میگذاشتند.

اما امروزه مت دیگر هیچ یافته ی جدیدی را از طریق حفاریها جمع آوری نمیکند. در اوایل قرن بیستم، مت تعهدی داد که بر مبنای آن نقاشیهای آمریکایی، مجمسه ها و هنرهای تزیینی با امید آموزش به آمریکاییها درباره فرهنگ خودشان را جمع آوری کند.

کاسه شستشوی برجسته مکزیکی، در 1911 توسط کلکسیونر امیلی دفورس به موزه اهدا شد.) او براي اين كاسه آبي نوشت : به نظر من، فرم بخشی از این مجموعه، نمایانگر هنر مکزیک است که امیدوارم زمانی در موزه به نمایش گذاشته شود. در آمريكا فرهنگ هاي متعددي ساخته و پرداخته شده اند كه بايد اختصاصي به آن ها پرداخت ، اما مت به يكباره تغيير مسير داد و ترجيح داد كه به جنبشهاي مدرن زمانه خود بپردازد .

آنها مجبور شدند که میراث گرانبهای لوییزین هَومِیِر را در سال 1929 بدهند تا آثار دگا و امپرسیونیستها را به طور کامل به موزه بیاورند. در قرن اخیر در نیویورک، بسیاری از بازدیدکنندگان موزه با دیدن نقاشیهای واقع گرایانه ی برهنه شوکه میشدند. اما لوییزین اینگونه نبود. او یک کلکسیونر پیشگام و مسئول اصلی مجموعه خارق العاده هنر فرانسه در قرن 19،

در موزه بود.. در سال 1898

او همسر خود را مجبور به خرید این نقاشی برهنه از گوستاو کوربه کرد و گفت: این نقاشی برای آویخته شدن در گالری نیست. نه این که ضد برهنه ها ي عالم انقلاب کنند، بلکه فقط برای این که چنین اثری از دانشجویان مخفی نشود . او همچنین نقاشی محبوب خود را به موزه قرض داد، جایی که برای همیشه در آن قرار گرفت .

چه هنرمنداني براي موزه مترو پليتن فعاليت هنري مي كردند و چگونه آثار را به موزه اهدا مي كردند ؟

تصاویري از هنرمند، جورجیا اُکیِف، توسط آلفرد استیگلتس، همسر او عکاس برجسته آمریکایی، و گالریداری که در نقش مهمی در ارتقا دادن هنر مدرن در آمریکا، مخصوصا در مت ایفا کرد، گرفته شده است و هنرمندان اين موزه را بارها در نامه ها و استعاره هايشان به كار بردند .

در 1928 استيگلتس برای دوست خود نوشت: »موزه متروپلیتن سالنهای خود را به روی عکاسی گشوده است. عكس هاي من يك معجزه را به نمايش گذاشته اند .

عکسهای هدیه او به موزه که بالغ بر 400 اثر میباشد ، تبدیل به هسته مجموعه عکاسی موزه شد. استیگلس همچنین از نقاش های مدرن آمریکایی از جمله همسر خود، جورجیا اکیف، و نقاشیهایی از کاندینسکی و دموتَ، پشتیبانی میکرد.

جنگ ضرورتا تخریب است. کسانی که با مرگ دست و پنجه نرم کرده اند بر بیشتر عابدان سرسخت، بر زندگی، زیبایی و صلح برتری دارند چون میتوانند رونق بخش باشند .

اینها بخشی از سخنان ژنرال آزنهاور، در مت، یک سال پس از جنگ جهانی دوم بود. او از مردان و زنانی که برای محافظت از آثار هنری در خلال و بعد از جنگ جنگیدند ، تشکر کرد که امروزه به نام »مردمان آثار تاریخی« شناخته میشوند .

یکی از آنها ادیث استندن، موزه دار آینده ی مت بود : او در جايي گفته بود :

آنها بدون شک دو تا از جالبترین سالهای عمر من بودند، زندگی در میان خرابه ها، اما چیزی که برای ما مهم بود حفاظت از آن آثار هنری بود.

ادیث استندن، یکی از بیشمار کارمندان مت بود که یا برای مردمان آثار تاریخی یا با اتحادیه محققان آثار هنری غارت شده کار میکرد

هر کدام از آنها جداگانه برای بازگرداندن میلیونها اثر هنری دزدیده شده تلاش میکردند .

يك فرش و دیگر آثار موجود در این گالری، دریایی از تغییرات را در جمع آوری کردن و به نمایش گذاشتن آثار هنری جهانی به تصویر کشیدند که در حدود جشن صدسالگی این موزه به وقوع پیوست این صدسالگی، زمانی برای

بازتاب و بازنگری بود.

با گسترش سالن ها به موزه مترو پليتن چه نتايجي به دست آمد و بازتاب هنري آن چگونه شكل گرفت ؟

موزه مترو پليتن آغاز به پيشرفت و تحول نمود و خود را با هنرهاي باستاني و كمتر شناخته شده ي دنيا پيوند زد . یکی از نتایج آن گسترش گالریهای مربوط به هنر اسالمی بود. هدف آن بازنمایی هنر خاورمیانه، آفریقای شمالی و بخشی از هند، به دور از نگرش معمول غرب به شرق گرایی بود.

فیلیپ د مانتبلو مي گويد : به نظر من موزه متروپلیتن، نشان داده است که یک آموزشگاه ثابت نیست. اما میتواند با کمک هزینه ها و درک جهانی ما از هنر، تکامل یابد.

« طی این جشن صد سالگی مت متعهدانه شروع به جمع آوری سنت های هنری قوی آسیایی کرد. مت یک تاریخ هنردان پرینستونی را به نام .ن فانگ استخدام کرد. » از موقعی که بازدید کنندگان موزه دنیای هنر را مختص به هنر تجسمی اروپا و امریکا و همچنین باستان شناسی که جهان های ناپدید شده ی باستان را در بر میگرفت كردند و سپس قوم نگاری که به فرهنگ مادی مردمان غیر غربی می پرداخت، وارد شد ، ماسک های این بخش از موزه توسط مردم آسمات گینه نو ساخته شده است و طراحي پيشرفته آن تا پنج ماه زمان ميبرد .

گلزانر و راكفلر چه نقشي در ارتقاي موزه مترو پوليتن داشتند ؟

در سال 1961 مایکل راکفلر از ناحیه ی آسمات دیدن کرد و با رهبر محلی آن برای برگرداندن آثار هنری مذاکره کرد. اين پروسه مكالمه ها و گفتگوهاي زيادي در برداشت تا به نتيجه برسد .

برای نگه داشتن همیشگی این مجموعه، مت مجبور شد که زیرساخت هویتی نمایشگاه را تغییر بدهد و بیش از پیش به هدف خود که تبدیل شدن به یک موزه جامع واقعی بود، نزدیکتر شد .

مت به ندرت پذیرای آثار معاصر بود از این رو مدیر جدید آن، هنری گلزانر، با چالش سخت روبرو شد. او صحبت خود را با رئیسش به یاد آورد: او مرا به دفترش فراخواند و گفت: هنری! ما انتظار نداریم که تو را زیاد در موزه ببینیم چون کار تو مربوط به هنر های معاصر است و ما هم چیزی از آن دست نداریم . در نهایت گلزانر نقش مهمی در تبدیل موزه متروپلیتن به مکانی دائمی برای تعامل با دنیای هنر معاصر ایفا کرد .

هنگامی که مت که  اثر »داستان لحاف« را در حدود سال 1990 بدست آورد که توسط هنرمند سیاهپوست معاصر، فیث رینگلد، خلق شده بود، حد و مرز سنتی پیشین بین رسانه های هنری شکسته شد.

لوری ستوک سنز، در آن زمان مسئول موزه بود او گفته بود : برای من ماموریت ساده ای بود که جامعه بزرگتری از هنرمندان را جهت وگسترش بدهم و متنوع تر کنم تا مردم بفهمند که موزه مکانی برای یافتن یک خانه امن است و يكصدايي تنها صداي آن است .

« داستان لحاف، یکی از بیشمار آثار مهمی است که سینز به کالکشن اضافه کرد و مت راهش را برای ساختن مجموعه آی که بازتاب دهنده جامعه معاصر بود ادامه داد.

مدير موزه مکس هالن میگوید: »همانطور که به قسمتهای مختلف موزه نگاه میکنید، شاهد آثاری از فرهنگها و زمانهای مختلف هستید و ما مطمئنیم که این تنها یک گوشه از تاریخ از توسعه فرهنگ نقاط مختلف جهان است.

تعداد زیادی تاریخ هایی که با هم همپوشانی دارند وجود دارد. پس از منظری موزه در آینده، و به طور حتم تعداد زیادی روایت و داستان که با هم مرتبط هستند را عرضه خواهد کرد.

ساختن مت ، این روش جدید تفکر را به تصویر میکشد

تاريخ و اهميت معماري موزه مترو پوليتن چيست ؟

اولين ريشه هاي موزه متروپوليتن هنر به سال 1866 در پاريس، فرانسه بازميگردد، زماني كه گروهي از آمريكاييها موافقت كردند تا يك “موسسه ملي و گالري هنر” ايجاد كنند تا هنر و آموزش هنر را به مردم آمريكا بياورند .

وكيل جان جي، كه اين ايده را مطرح كرد، پس از بازگشت از فرانسه به آمريكا ، به سرعت پروژه را پيش برد. تحت رياست جي، باشگاه اتحاديه در نيويورك رهبران مدني، بازرگانان، هنرمندان، مجموعه داران آثار هنري و بشردوستان را براي اين هدف جمع كرد .

در 13 آوريل سال 1870 ، موزه هنر متروپوليتن در منهتن گنجانيده شده بود و براي عموم باز گرديد.

در ساختمان ديلوورث )) درهمان سال، موزه اولين شي خود ، يك تابوت رومي بود را به دست آورد . در سال 1871 ،174  نقاشي اروپايي ، از (آنتوني وَن دايك – نيكلاس پوسين – جيواني –باتيستا-تيپولو ) وارد مجموعه شد .

در 30 مارس 1880 ،پس از يك حركت كوتاه به عمارت داگلاس در خيابان 14 غربي 128 ، موزه در مكان فعلي خود در خيابان پنجم و خيابان 82 به مجددا بروي عموم باز شد .

معماران (كالوِرت ووكس – جاكوب وِري مولد) ساختار اوليه (گوتيك راسكيني) را طراحي كردند كه نماي غربي آن هنوز در بال (رابرت ليمن) قابل مشاهده است .

ساختمان از آن زمان تا حد زيادي گسترش يافته است و الحاقات مختلف – كه در اوايل سال 1888 ساخته شده اند – اكنون كاملاً ساختار اصلي را احاطه

كرده اند .

بازديدكنندگان و مخاطبين موزه مترو پليتن با چه رويكرد و چالشي مواجه مي شوند ؟

براي بازديدكنندگان متروپوليتن، حجم عظيم هنر شگفت انگيز نمايش داده شده ممكن است درك معماري ساختمان اصلي را به عنوان چيزي غير از پسزمينه دشوار كند . با اين حال، با يك مقدمه كوتاه، تاريخچه معماري غني موزه جان مي گيرد و به عنوان مكمل ارزشمندي براي مجموعه هاي آن عمل مي كند.

گرچه فضاهاي نمايشگاهي خاص، تمركز اصلي طراحان است، اما به راه هايي براي برجسته كردن معماري موزه نيز فكر مي كنند .به عنوان مثال، دو پلكان از چهار پلكان ساختمان اصلي گوتيك ويكتوريايي در اين سايت – كه توسط (كالوِرت ووكس – جاكوب وِري مولد) طراحي شده و در سال 1880 تكميل شد – در سال 1995 به توصيه دانيل كُرشاو ، مدير طراحي نمايشگاه و آمليا، كشف و بازسازي شد .آهنكاري بسيار تزييني پلكانها اكنون براي همه كساني كه از نقاشيهاي اروپايي و گالريهاي هنر قرون وسطايي از نزديك بازديد ميكنند قابل مشاهده است .

هريك از نماهاي جانبي و داخلي موزه مترو پليتن توسط چه كساني طراحي شده است ؟

نمای نزديک از چنو : ناودان زينتی طراحی شده توسط ريچارد موريس هانت برای نمای خيابان پنجم

فضای آجری پوشيده از طاق زير پلکان بزرگ ، که در ابتدا توسط ريچارد موريس هانت در سال 1895 طراحی شد و در سال 1902 به عنوان بخشی از پاويون ورودی هنرهای زيبا تکميل شد ، اکنون بخشی از گالری های مری و مايکل جاهاريس برای هنر بيزانس است .

بخش هايي از نماي موزه از نقاط مختلف تاريخ آن نيز قابل مشاهده است. همانطور كه ساختمان در طول زمان گسترش يافت ، نماهاي قبلي به ديوارهاي داخلي تبديل شدند و هنوز هم به همين شكل عمل مي كنند. براي مثال، درب ورودي گالري( رابرت وود جانسون جونيور) در نزديكي بالاي پلكان بزرگ، ميتوان قطعه اي از نماي اوليه واكس و مولد را در سال 1880 يك طاق نوك تيز گرانيتي نواري كه نماينده دوره احياي گوتيك است مشاهده كرد.

 تمام نماي جنوبي ساختمان كلاسيك 1888

تئودور وستون در حال حاضر يكي از ديوارهاي دادگاه مجسمه سازي اروپايي كارول و ميلتون پتري را تشكيل مي دهد كه با پوشش شيشه اي حفظ شده است.

نماي جنوبي تئودور وستون در سال 1888

اكنون يكي از ديوارهاي دادگاه مجسمه سازي اروپايي كارول و ميلتون پتري را تشكيل ميدهد.

عكس لوسي ردوگليا  سمت راست نماي اصلي است و همانطور كه در عكسي كه احتمالاً بين سالهاي 1889 و 1895 گرفته شده است، ديده ميشود يکی از دو راه پله بازسازی شده از ساختمان اصلی موزه در سال 1880 را نشان مي دهد .

هكشر ، تاريخ موزه را چگونه توصيف ميكند ؟

موريسون اچ. هِكشر، لارنس فليشمن، رئيس بال آمريكايي ، تاريخچه معماري  ساختمان بولتن موزه هنر مترو پوليتن را در شماره تابستان 1995 اينگونه توصيف مي كند : در آغاز با شكلگيري پارك مركزي، طرحهاي مختلف معماري پيشبيني شده توسط بيش از دهها معمار، و همچنين بسياري از طرحهاي اصلي مختلف براي موزه پرداخته مي شوند  .

هكشر به شرح جزئيات در مورد نماي اصلي مي پردازد، كه شامل چهار كرياتيد است كه نشان دهنده چهار شاخه هنر است : ( نقاشي ، مجسمه سازي، معماري و موسيقي ) اين نما بعداً ، گفته مك كيم، ميد و وايت را در رابطه با توسعه شمالي و جنوبي به سال 1904 تعيين كرد.

پارچه اي شيشه اي كه قسمتهاي متفاوت را گرد هم ميآورد. از ساختمان با الهام از مقاله هكشر و كار با طراحان نمايشگاه، يك انيميشن با استفاده از يك برنامه مدلسازي سه بعدي ايجاد گرديد كه مراحل گسترش بخش هاي مختلف ساختمان را نشان ميدهد .

موزه مترو پوليتن در حال حاضر چگونه است ؟

از آنجاييكه مجموعه هاي مت در طول تاريخ خود رشد كرده اند و امروزه نيز به رشد خود ادامه مي دهند ، فضاي فيزيكي نيز در حال تكامل بوده است .

گالري براي نقاشي و مجسمه سازي آمريكا و براي هنر سرزمين هاي عرب، تركيه، ايران، آسياي مركزي، و سپس آسياي جنوبي در حال حاضر در حال بازسازي و نصب مجدد، و برنامه ريزي براي طراحي مجدد از ميدان خيابان پنجم درحال انجام است .

حتي امروز، موزه همچنان به تكامل خود ادامه مي دهد تا نيازهاي مجموعه هاي خود را برآورده كند و شگفتي هاي معماري را به بازديدكنندگان ارائه دهد .

يك طرح جامع معماري ، براي موزه ، توسط معماران كوين روش -جان دينك لو و همكارانش در سال 1971 تصويب شد و در سال 1991 تكامل يافت . از جمله موارد اضافه شده به موزه به عنوان بخشي از طرح اصلي مي توان به بال رابرت لمن 1975 اشاره كرد كه داراي يك مكان فوق العاده است.

در معبد دندور موزه متروپوليتن در سال 1978 مجموعه آثار امپرسيونيستي و پست امپرسيونيستي جاي گرفته اند . در بال آمريكايي موزه در سال 1980 25 اتاق دوره اي در آن بازسازي شد و راكفلر وينگ هنرهاي آفريقا ، آسيا اقيانوسيه و قاره آمريكا را در آن جاي داد . ليلا آچسون در سال 1987 ، هنر مدرن و معاصر را ، از مجسمه سازي گرفته تا هنرهاي تزييني از رنسانس تا سده بيستم را در والاس وينگ بدان اختصاص داد.

هنر آسيايي در موزه مترو پوليتن  

در سال 1998، با توسعه كامل ساختمان، گالري هنرهاي كره ، به روي عموم باز شد و مجموعه بزرگي از گالري هاي اختصاص داده شده به هنرهاي آسيا را تكميل كرد .گالريهاي هنر باستاني خاور نزديك پس از بازسازي در سال 1999 به روي عموم باز شد .در سال 2007 ،چندين پروژه بزرگ در انتهاي جنوبي ساختمان تكميل شد كه مهمترين آنها بازسازي و نصب مجدد 15 ساله كل مجموعه گالري هاي هنري يونان و روم بود .گالريهاي هنر اقيانوسي و بومي آمريكاي شمالي نيز در سال 2007 افتتاح شد، همچنين گالريهاي جديد نقاشي و مجسمه سازي قرن نوزدهم و اوايل قرن بيستم و مركز آموزش روت و هارولد دي.اوريس، به موزه اضافه شد.

در اول نوامبر 2011 ،گالريهاي جديد موزه براي هنر سرزمينهاي عربي، تركيه، ايران، آسياي مركزي و بعداً آسياي جنوبي به روي عموم باز شد .در ضلع شمالي موزه، گالريهاي جديد بال آمريكايي مت براي نقاشي، مجسمه سازي و هنرهاي تزئيني در 16 ژانويه 2012 بازگشايي شدند. كه نشان دهنده تكميل مرحله سوم و نهايي بازسازي بال آمريكايي مي باشد .

چند نمونه از گل هاي سرسبد موزه مترو پوليتن كه مختص هنرمندان مشهور و صاحب سبك است كدامند ؟ هريك از اين آثار در بردارنده چه نقدي از اثر مي باشند ؟

گرترود استاین

 پابلو پیکاسو | 1906-1906 | رنگ روغن روی بوم | گالری 830

 نزد پیکاسو، حمایت و دوستی اولیه استاین برای موفقیت او بسیار مهم بود ، مت طبق آرشیو رسمی ، او استاین را در طول دوره ای به نام “دوره رز” خود نقاشی کرد . با مطالعه این نقاشی می توانید ببینید که چگونه پیکاسو با تقلیل بدن به توده های ساده به آرامی به سمت کوبیسم پیش می رود. مطالعه او در موردمجسمه سازی ایبری در اینجا نیز با به تصویر کشیدن چهره او مانند ماسک و چشمانی با پلک های سنگین نمایان میشود.

خیاطی مادر جوان مری کاسات | 1900 |

رنگ روغن روی بوم | گالری 768

 در حدود سال 1890 ،کاسات هنر خود را به سمت زنانی که به تنهایی از کودکان و کودکان مراقبت می کنند ، سوق داد – مضامینی که نشان دهنده علاقه او به خواهرزاده ها و برادرزاده هایش و علاقه فرهنگی غالب به تربیت کودک بود.

کاسات از دو مدل نامرتبط برای ایفای نقش مادر و فرزند برای این نقاشی استفاده کرد. لوئیزین هاومایر، که آن را در سال 1901 خرید، در مورد درستی آن اظهار داشت: »به آن کودک کوچک نگاه کنید که خود را به زانوی مادرش انداخته است، بدون توجه به نتیجه و غافل از این که می تواند برای مادرش مزاحمت ایجاد کند . کاملا درست است، او مزاحم مادرش نمی شود. مادر به سادگی کمی عقب می نشیند و به دوختن ادامه می دهد.

ریتم پاییز )شماره30 ) جکسون پولاک | 1950 | مینا روی بوم |

گالری 919 ریتم پاییز

شماره 30 )

از تکنیکی به نام “ریختن” استفاده می کند.

طبق دایره المعارف  بریتانیكا:

، در سال1947 پولاک برای اولین بار از فرآیند ریختن یا چکه کردن رنگ بر روی بوم مسطح به صورت مرحله ای استفاده کرد، که اغلب هفته ها نقاشی را با هفته ها تفکر قبل از اتمام بوم نقاشی پیش میبرد. این فرآیند به او اجازه داد تا قدرت و دامنه حرکت فیزیکی خود را در. در مورد این نقاشی می گوید: عنوان این اثر نه تنها ماهي اشاره دارد كه مت آرشيو رسمي پولاك را در اكتبر كه او اين تابلو را كشيده اشاره دارد بلكه همراستايي با جريان ثابت طبيعت است .

 زنی با طوطی

گوستاو کوربه | 1866

رنگ روغن روی بوم | گالری 811

هنگامي كه اين تابلو در سال 1866 در سالن نمايش داده شد منتقدان كوربه را به بي ذوقي و همچنين ژست بد و موهاي ژوليده مدل محكوم كردند .

با اين حال اين تصوير تحريك آميز مورد توجه نسل جوانتري از نقاشان قرار گرفت كه در بي اعتنايي كوربه به استانداردهااي آكادميك سهيم بودند . مانه نقاشي خود را از همين موضوع در همان سال آغاز كرد و سزان ظاهرا عكس كوچكي از اثر حاضر را در كيف پول خود حمل ميكرد .

ونوس و نوازنده عود

تيتيان 1565-70

رنگ روغن روي بوم – گالري 608

ونوس الهه عشق ، ساخت موسيقي خود را قطع مي كند تا با تاج گل توسط كوپيد تاجگذاري شود . جواني تحسين برانگيز و خوش لباس در حال نواختن عود – ابزار اصلي مادريگال هاي عاشقانه ، به شدت به او خيره مي شود . در پس زمينه ساتيرها با موسيقي چوپان مي رقصند . تيتين اين تم عاشقانه را چندين بار نقاشي كرد . اين يكي ناتمامم ماند ، به جز پسزمينه كمظره كه به طور كامل توسط هنرمند نقاشي شده است . به نظر مي رسد كه اين نقاشي عمدتا به لذت هاي نفساني پرداخته و آن را جشن مي گيرد .

خود نگاره با كلاه حصيري

ونسان ونگوگ 1887- رنگ روغن روي بوم – گالري 825

ونگوگ در طول اقامت خود در پاريس 1886-1888 بيش از بيست سلف پرتره توليد كرد . او با كمبود بودجه بود اما مصمم بود كه مهارت هاي خود را به عنوان يك نقاش فيگور تقويت كند  . او خود را نقاشي كرد و گفت : من عمدا يك آيينه خوب براي كار از خودم خريدم زيرا يك مدل هم نداشتم . اين تصوير كه آگاهي هنرمند از تكنيك نئو امپرسيونيستي و تئوري رنگ را نشان ميدهد ، يكي از چنين تصويرهايي است كه ونگوگ چهره خود را در آن مطالعه كرده است .

پل روي بركه اي از نيلوفرهاي آبي

كلود مونه –1842-1840-رنگ روغن روي بوم – گالري 819

در سال 1893 ، مونه ، باغبان پرشور ، زميني با حوضچه اي  در نزديكي ملك خود در گيورني خريد و قصد داشت چيزي بسازد برا لذت چشم و همچنين براي نقوش نقاشي . نتيجه اين كار باغ نيلوفر آبي بود . در سال 1899 ، او مجموعه اي از هجده نما از پل چوبي عابر ير روي حوض را آغاز كرد و دوازده نقاشي ، از جمله اين نقاشي را در تابستان آن سال تكميل كرد . فرمت عمودي تصوير كه در اين مجموعه غير معمول است به نيلوفرهاي آبي و انعكاس آن روي حوض برجستگي مي دهد .

مارك روتكو

1958- رنگ روغن و اكريليك با رنگدانه هاي پودري بر روي بوم – گالري 91

در آثار روتكو ، رنگ بسيار متفاوت است و طيف كاملي از احساسات را بر مي انگيزد . رنگ هايي كه در اوايل بيشتر استفاده مي كرد مثل قرمز و زرد كه شماره 13 را تشكيل مي دهند – سفيد قرمز رئي زرد – روشن و شادي بخش هستند در حالي كه ساير آثار از رنگ هااي قهوه اي تيره ، آبي و سبز تشكيل شده اند ، عموما ساختار ساده تري دارند و جلوه هاي شناور كه قبلا نقاشي هايي مانند شمماره 13 – سفيد قرمز روي زرد – رازنده مي كرد ، حذف كردند . اين نقاشي شماره 13 داراي كيفيتي شفاف ، معلق و شادي بخش است .

ایونت ها

مدير موزه مترو پوليتن در مورد كاربرد موزه چه مي گويد ؟

مدير موزه هنر مترو پوليتن مكس هالين ، در يكي از مصاحبه هايش گفته است : مت يكي از معدود مكان هايي است كه مي توان فرهنگ خود را در آن كشف كرد و آنچه را كه ممكن است برايي فرهنگ ديگري آشنا و طنين انداز باشد را ديد .

وي همچنين مي گويد موزه ها به طور فزاينده اي مسئول هدايت گفتگوهاي مهم بين فرهنگي درباره تاريخ هستند و ما خخود را متعهد مي كنيم كه ديدگاه هايي را مطرح كنيم كه بازنمايي نشده اند و به هم پيوستگي تاريخ فرهنگي مشترك جهان را نشان مي دهند كه به نوعي نشان دهنده كاربرد موزه نيز مي باشند .

مت گالا از سال 1948 تا كنون چگونه برگزار مي شود و هدف از برگزاري اين مراسم براي موزه مترو پوليتن و بازديدكنندگانش چيست ؟

سال 1948 تا كنونمراسم سالانه ي مت گالاي موسسه لباس ، يكي از رويدادهاي مورد انتظار در تقويم فرهنگي است كه از تمامي موانع صنعت مد و فشن عبور كرده است . اين مراسم با هدف جمع آوري و كمك به حفظ لباس هاي تاريخي انستيتوي لباس برگزار شده است .

اين جشن براي اولين بار در سال 1948 توسط تبليغاتچي مد ، النور لمبرت به جامعه ي نيويورك معرفي شد ، مراسمي صميمانه كه با هدف جمع آوري پول براي موسسه لباسي تازه راه اندازي شده طراحي شده بود .

چند دهه بعد اين رويداد شكل امروزي تري بهه خود گرفت . دايانا وري لند به عنوان مشاور مراسم منصوب شد و فهرست مهمانان را از جامعه ي بالاي منهتن به افراد مشهور هاليوود ، نظير اندي وارهل ، دايانا راس تغيير داد . همچنين در زمان او بود كه مت گالا تم سالاانه پيدا كرد . اين تم هها شامل باله ي روسي ، ايو سنت لورن ، هندي سلطنتي …. مي شد . امروزه تم مراسم مت گالا ، هر سال 6 ماه قبل از تاريخ برگزاري مراسم و جشن ، از طرف موسسه طراحي لباس تعيين و اعلام مي شود .