علی لندی

بعضی میگویند علی لندی به عنوان یک نوجوان میتوانست این کار خطرناک را انجام ندهد و منتظر کمک بزرگترها و آتش نشانی بماند. ولی این تصمیمی بود که علی در لحظه گرفته بود. او زمان برای تصمیم گیری نداشت وبه نظرش باید جان آن دو نفر را نجات میداد. امروز صبح این نوشته هارا در ویکی پدیای علی لندی خواندم . نوجوان ۱۵ ساله ایذه ای که با حرکت شجاعانه خود در تاریخ ۱۸ شهریور ۱۴۰۰ ناگهان نامش بر سر زبان ها افتاد و تصاویر پیکر باندپیچی شده او بر تخت بیمارستان درتمام رسانه ها خبر ساز شد.یک لحظه فکر کردم و واقعا خودم را در موقعیت او قرار دادم:خانه در اتش میسوزد و مادری میانسال در میان زبانه ها گرفتار شده است زمانی برای منتظر ماندن یا تصمیم گیری نیست. در تصوراتم من هم مثل علی دل به دریا میزنم و در اتش میپرم اما ایا در واقعیت این شهامت را دارم؟علی به میان اتش دویده و تلاش کرده که پیک نیک مشتعل شده را از بالکن خانه به بیرون پرتاب کند که از بخت بد با حصار بالکن مواجه میشود. اینجاست که اتش و زبانه هایش قد بلند میکنند و دود و گاز به شدت ریه های علی را میسوزاند.اما باز هم دست از تلاش بر نمیدارد و ان دو زن را از با بدن نیمه جان خود از خانه خارج میکند.در روزگار ماشینی و بی روح که ما ادم ها در شرایط سخت دوربین به دست از یکدیگر فیلم میگیریم و در فضای مجازی منتشر میکنیم یا در حال پروبال دادن به فلان سلبریتی توخالی هستیم مردان کوچکی در قامت علی هنوز هستند که بی ادعا و گمنام جان خود را به خطر میندازند.تمام خاطره ها لبخند ها ورویاهایش را یک آن در شعله اتش سوزاند تا جان دیگری را نجات دهد.حقیقتا از اینکه نام علی را بر خیابان های شهر یا برخی از مراکز اتش نشانی کشور گذاشته اند خوشحال شدم و از فراخوان ها و فعالیت های فرهنگی که برای یادبود این بزرگ مرد کوچک به راه انداخته اند خرسند. از جمله فراخوان نقاشی مجموعه ایده که در تاریخ ۲۸ آبان ماه برگذار خواهد شد.زنده شد نام علی بر تاریخ این کشور . الگویی که تا ابد یاداور شهامت و فداکاری است و یاداور اینکه جوانمردی در قلب انسان هاست وهیچ ربطی به سن انها ندارد.