آنا وینتور؛ ملکه ووگ

آنا وینتور سردبیر ارشد مجله‌ی ووگ(vogue)   است. فردی دقیق، سخت‌گیر، مرتب و شیک پوش. کسی که در اکثر مواقع او را با عینک مشکی بزرگ شنل (Channel) می بینید. او برای پنهان کردن نظرات حرفه ای و همچنین خستگی چشمانش از کار زیاد از آن استفاده می کند. همچنین موهای گرد کوتاهی که از چهارده سالگی همراه او بوده و نماد آنا وینتور شده است. او همیشه برای سه سال آینده‌ی کاری‌اش برنامه ریزی دارد و تمامی طراحان همیشه از نظرات او استفاده می کنند. حدود سی سال است که او مهمترین فرد در صنعت مد است.

او در سوم نوامبر سال ۱۹۴۹ در لندن متولد شد. پدر او چارلز وینتور سردبیر وقت مجله‌ی (Evening Standard)  و مادرش الینور وینتور دختر یکی از اساتید حقوق دانشگاه هاروارد بود. پدر و مادر آنا بعد از ۳۹ سال زندگی مشترک و داشتن پنج فرزند در سال ۱۹۷۹ از یکدیگر جدا شدند. نامادری آنا، آدری اسلاتر هم از نویسندگان و ناشران بنام انگلستان بود. به نظر می رسد روزنامه‌ نگاری میراث خانوادگی او است. آنا در سال ۱۹۸۴ با دیوید شفر روانشناس کودک ازدواج کرد و در سال ۱۹۹۹ و با داشتن دو فرزند از او جدا شد.

او در پانزده سالگی برای اولین بار مشغول به کار شد. هیچ وقت وارد دانشگاه نشد و تمایل داشت وارد دنیای روزنامه نگاری شود. در همان سال ها در کلاس های مربوط به مد شرکت کرد اما آن را نیمه کاره رها کرد زیرا معتقد بود مد یادگرفتنی نیست، بلکه از درون فرد می آید. او  همچنان تلاش می کرد تا راهی برای ورود به دنیای مد پیدا کند. در سال ۱۹۷۰ به عنوان دستیار در مجله‌ی هارپر بازار استخدام شد. اما همچنان علاقه مند به کار در مجله‌ی ووگ بود و به همین علت با عکاسان، نویسندگان و تاثیرگذاران دنیای مد ارتباط برقرار می کرد.

پس از مدتی به نیویورک مهاجرت کرد و در سال ۱۹۷۵ در مجله‌ی هارپر بازار نیویورک به عنوان نویسنده‌ی مد مشغول به کار شد و بعد از نه ماه با راه حل های نوآورانه‌ی که داشت سردبیر او را استخدام کرد. پس از مدتی با سردبیری نشریه‌ی بانوان با نام ویوا(Viva)  که اولین سمت سردبیری او در دنیای مد بود شخصیت سخت‌گیر آنا به عنوان رییس شکل گرفت. در سال ۱۹۸۰ نیز وارد نشریه‌ی ساوی (Savvy) شد. اما همچنان آرزوی کار کردن در مجله ووگ را داشت. به همین علت یکی از همکاران اش مصاحبه‌ای با گریس میرابلا سردبیر وقت ووگ ترتیب داد و باب آشنایی آنا با ووگ را باز کرد. پس از سه سال و طی مراوداتش با شرکت کندنست( conde nast)  ناشر مجله ی ووگ، به سمت اولین مدیر خلاقیت ووگ درآمد و با جسارتی که داشت تغییرات زیادی بدون اطلاع سردبیر میرابلا در مجله بوجود می‌آورد.

⇐دوره طراحی مد و لباس⇒

در سال ۱۹۸۵، سردبیر ارشد ووگ بریتانیا شد و تغییرات زیادی در ووگ بوجود آورد. در آن زمان مجله در مقایسه با رقبایش وضعیت خوبی نداشت و او با شگفتی باورنکردنی در هفته اول حدود دو میلیون دلار از درآمد مجله که از راه عکاسی و تبلیغات به دست می‌آمد را کنسل کرد که در طولانی مدت اثرات مثبتی برای مجله بوجود آورد. ده ماه بعد نیز سردبیر ارشد ووگ آمریکا شد و در آنجا نیز کارهای بنیادی مانند تغییر طراحی روی جلد مجله و عدم استفاده از عکس هنرمندان و سلبریتی ها انجام داد. بطوریکه در اولین شماره ووگ آمریکا و پس از سردبیری او، تصویری از یک مدل نوزده ساله به همراه یک جین ۵۰ دلاری و کت گران قیمتی از برند کریستین لاکروا(Christian Lacroix) دیده شد که به علت ساختار شکنی او- کنار هم گذاشتن آیتم های گران و ارزان قیمت- باعث فروش بالای مجله، خروج از رکود و پیشی گرفتن از رقبا گردید. پس از افزایش فروش ووگ و اثبات کارآمدی و خلاقیتش، کندنست ریاست تمام نسخه‌های جهانی ووگ را به دست او داد و اینگونه آنا دنیای مد و لباس را در دستان خود گرفت.

همچنین از سال ۱۹۹۵ میزبانی مراسم مت گالا را بر عهده دارد و هر سال آن را با تمی متفاوت و خلاقانه برگزار می‌کند زیرا معتقد است فشن تغییر می‌کند، این اصل و رسالت صنعت مد است و این دو را نمی توان از هم جدا کرد.

در سال ۲۰۰۶  نیز فیلمی با بازی مریل استریپ در نقش آنا وینتور و رمان نوشته‌ی لارن ویزبرگر از خپپاطرات ده ماهی که دستیار آنا وینتور بود، با نام « شیطان هم پرادا می‌پوشد » ساخته شد. این فیلم زرق و برق و زیبایی یک علاقمند به دنیای مد و روزنامه نگاری را در دل خود دارد. سخت‌گیری، دقت و نکته سنجی آنا در تمامی فیلم به چشم می خورد. دیالوگ کلیدی در فیلم وجود دارد: یک میلیون دختر برای این شغل میمیرند…