نگاهی بر استاپ موشن های کریستین لپور

استاپ موشن تکنیک جذابی است که به کمک آن یکی از انواع مختلف انیمیشن ساخته می شود. این تکنیک به علت داشتن بعد، حجم و حس واقعی که از محیط و شخصیت های داستان به مخاطب انتقال می دهد برای داستان گویی در مورد بعضی از موضوعات مناسب می باشد.

KIRSTEN LEPOR کریستین لپور یکی از هنرمندانی است که از این تکنیک استفاده حرفه ای مناسبی به منظور انتقال مفهوم مورد نظرش کرده است. او انیمیشن های بسیاری مانند bottle2010، natural history museum2018R، hi stranger2016،sweet dream2008 و…ساخته است و در قسمت اعظم آنها از سادگی، روند آرام و شیوه روایت برای پرداختن به موضوعات اساسی و معنادارانسان مانند عشق، هستی، پیچیدگی های روان و… استفاده کرده است. برای مثال در استاپ موشن موفق bottle، دو شخصیت او در دو سوی ساحل یک دریا توسط یک بطری با یکدیگر مکالمه بی کلام و نشانه داری را شروع می کنند.

جنس این دو شخصیت با هوشمندی از ماسه  و برف انتخاب شده است و آنها پس از ردوبدل عناصری که از محیط برای یکدیگر می فرستند، به طرز دلنشینی دارای اعضای صورت و جزئیات دیگر می شوند و هویت قابل شناسایی نسبی می گیرند، اما به امید دیدار یکدیگر در میانه این فاصله که اعماق دریا می باشد به دل آبها زده و در راه رسیدن به یکدیگر در دریا حل می شوند و به گونه ای با وجود عظیم تر دریا که مانند هستی است یکی می گردند. به نظر می رسد نشانه ها و چیزها برای دو موجود تنها و در طلب شناخت دیگری کافی نیست و باید در کلیتی بزرگ تر ادغام شد تا به درک اصلی رسید.

در استاپ موشن natural history museum2018R نیز روند آگاهی و حیرت بشر از تجربیات، سطح درک و زندگی نسل های قبل از خود نیز با بیانی طنز ساخته شده است و لپور نیز این جریان را به طرز جالبی از جسمیت انسان و کالبد زمینی او به سمت آگاهی ناب نشان می دهد و در همه آنها این انسان است که در ابعاد متفاوت و ممکن وجود خود زندگی را تجربه می کند و در هر مرحله محدودیت ها و شیوه تجربه نسل قبل، در نظر نسل بعدی، جالب و البته کمی عجیب به نظر می رسد.

⇐دوره آموزشی استاپ موشن⇒

استاپ موشن بعدی نیز hi stranger2016 است که بسیار صریح، بی پرده و غیر قابل انتظار به لایه های عمیق و البته بالاتر روح انسان نگاه می کند. این طور به نظر می رسد که این موجود عجیب در نوعی بی زمانی با ما صحبت می کند. نگاه نافذی دارد، انگار همه چیز را از قبل در مورد ما می داند و به حالات، مسائلی که بر ما گذشته و همه فرم ها و شکل هایی که گرفته ایم آگاه است و از دل تاریکی هستی ما را مخاطب قرار می دهد. جالب است؛ این ما هستیم که غریبه خطاب می شویم. در حقیقت کمی ترسناک به نظر میرسد که با لحن آرام، مطمئن و صمیمی اش خطاب می شویم. او آشنا به نظر می آید و شبیه به کلیت برتر ما است. نمی تواند روان یا بعد پایین تر انسان باشد زیرا در سکوتی است که از شلوغی های ناخودآگاه خبری نیست و به جای ذهن، درون را فرا می خواند.

اولین تجربه استاپ موشن او نیز sweet dream2008 است که با استفاده از مواد غذایی و گیاهی واقعی، داستانی با فضایی فانتزی خلق کرده است و انتخاب و تضاد طبیعی عناصری مانند سازه های قندی با سبزیجات به خوبی پیام های متفاوت و جالبی را علاوه بر روایت به مخاطب منتقل می کند و بسیار ملموس و دلنشین می باشد.

دو استاپ موشن بطری و رویای شیرین به استاپ موشن پست مدرن معروف هستند که دارای ویژگی های تکنیکی مانند عدم استفاده از روشهای معمول همچون ساخت استودیویی می باشند و از محیط خارج و طبیعت استفاده می کنند، تجربی بودن از لحاظ تکنیک نیز یکی دیگراز ویژگی های این قبیل استاپ موشن ها می باشد. به نظر می رسد گاهاً سادگی فرمی و تکنیکی استاپ موشن که به علت ساخت با هزینه شخصی و استفاده از مواد کمتر اتفاق می افتد، برای نمایش موضوعات اینچنینی مناسب هستند و در خدمت انتقال پیام هنرمند در می آیند.