آنچه دیگران درباره ما می گویند

آخرین باری که به مدرسه ایده رفتم برای دیدار از نمایشگاه آثار ایمان ملاجعفری بود . این مدرسه که از اعتبار بالنده ای برخوردارست به کوشش آرش سلطانعلی با حضور استادان برجسته ی هنرهای تجسمی و تصویرسازی به دانش و هنر تبلیغات به صورت آکادمیک خدمت می کند . علم و عمل با تکیه برخلاقیت و نوآوری جوهره ی مدرسه ایده است. مدرسه ایده در برنامه درسی و دعوت از استادان توانا در برگزاری یکایک کلاس های آموزشی خود در فکر جذب هنرجویانش برای بازارکار و قبل از هر چیز به فکرطراحی برنامه های درسی نوین است. آرش سلطانعلی همواره علم بدون عمل را به درخت خشک تشبیه میکند .

آرش سلطانعلی از بیست سال پیش پس از تحصیل در رشته گرافیک به حوزه تبلیغات نوین وارد شد که در روزگار ما ، در رشته های دانشگاهی علاوه بر هنر، علم گسترده ای محسوب می شود. ایده پردازی در تبلیغات ، در عصر کثرت ها و روزگاری که سلیقه مخاطب دگرگون شده همواره به فکر نو نیاز دارد . هر پیام تبلیغاتی در بین انبوه پیام ها، باید دیده شود و به خاطر سپرده شود تا در زمان لازم به آن عمل کنند . باید فرصت بی اعتنائی را از مخاطب گرفت ، اما نه به هر قیمتی !… اساس طراحی هر فکر یا پیام تبلیغاتی در مدرسه و انتشارت ایده در یک واژه خلاصه می شود : نوآوری !… این موسسه با توجه به روانشناسی تاثیر بر مخاطب ، و بر پایه اصول علمی گام بر می دارد .

نه تنها در شاخه های آموزشی بلکه در تمام شیوه های بازاریابی یا فتح بازار و فروش، در سوابق خود اهداف ارزشمندی را به ثمر رسانده است. همچنین تاکنون با برگزاری نشست های تخصصی درکنارنمایشگاه آثار هنرمندان خلاق، به ارتقاء نگرش علاقمندان در زمینه ی هنرهای نوین ، نتایح شایانی را به ثمر رسانیده . مطالعه بازار و شناخت مخاطب در معرفی خدمات و کالا به شکوفائی اقتصادی در یک جامه استوار، خدمت می کند . تبلیغات یک ضرورت اجتناب ناپذیرست . تبلیغات ویترین سلیقه جامعه محسوب میشود . تبلیغات همواره به خشنودی مصرف کننده می اندیشد و در این راه مشاور صاحبان صنایع است. تبلیغات نمایانگر سلیقه صاحبان صنایع است…

 

سالها می گذرد و ما نتوانستیم خوب فکر کنیم، خوب بیان کنیم و خوب عمل کنیم. ولی در بین ما بی خردان خردمندانی هستند که این توانایی را در وجودشان پرورش داده اند و باور کرده اند. اینها موفق شده اند که راه را باز کنند و آینده را برای آیندگان بسازند.  فرهنگ سازی کاری است بزرگ و ماندگار که اگر عاشق نباشی آن هم عاشقِ بی توقع  و انتظار راه به جایی نمی بری.

جشن پنج سالگی ایده هنوز در نوپایی و نوجوانی است امیدوارم روزی میهن، استادان و دانشجویان جشن پنجاه سالگی را با اقتدار برپا کنند. کار بزرگ وقتی ارزشمند و تاثیرگذار می شود که در جمع باشد و گروهی را دربرگیرد.از من به ما رسیدن کاری است سخت دشوار که امیدوارم این عزیزان توانایی تحمل و طاقت این کار را داشته باشند.

ای کاش عشق را زبان سخن بود…

 

متاسفانه در گذشته در حق آموزش تبلیغات در ایران خیلی کوتاهی شده است، حتي تا چندین سال پيش کتابي هم در این زمينه منتشر نمی‌شد !

طي 54 سال تجربه فعاليت در زمینه تبليغات در ایران هرگز بهره‌برداري آموزشی عميقي را در این زمینه شاهد نبودم. بخاطر می آورم که برای اولین بار در ایران در دهه 40 نشریات مختصر ولی مفیدی توسط آژانس تبلیغاتی “ایده” با مدیریت طاهر ممتاز،  منتشر شد اما متاسفانه ادامه پیدا نکرد؛ چون اصولا” هیچ یک از ما که در این زمینه فعالیت می‌کردیم، تحصیلکرده این رشته نبودیم، بلکه همگی در آن زمان بصورت تجربی و اکتسابی بکار تبلیغات مشغول بودیم. اساسا” سایر افرادی که در  شرکت‌های تبلیغاتی آن زمان فعالیت می‌کردند نیز آموزش دیده نبودند.

در آن زمان تنها کسی که در زمینه آموزش تبلیغات پيش قدم شد و مقالاتي در اين‌باره نوشت و دانشکده‌اي را با حمایت موسسه وقت کيهان راه‌اندازي کرد دکتر علي‌محمد اربابي بود. دکتر اربابی حتی با سازمان جهانی تبلیغات (IAA)، که مهمترین رسالت آن تعلیم و آموزش بود ارتباط برقرار کرد و محتويات علمي آموزشی IAA را که بسيار مفيد و سودمند بود در ایران استفاده کرد.

اما با وجود تمام این تجربیات متاسفانه هنوز رد پائي از آموزش تبليغات در دانشگاه‌هاي ما موجود نيست و در این سالها تنها بخش گرافيک تبليغات در ايران رشد کرده است ولي ساير بخش‌ها همچون جامعه‌شناسي، روانشناسي، کپي‌رايتينگ، بازاريابي و تحقيقات بازار، هیچ یک رشد چنداني نکرده‌اند.

متاسفانه نه در گذشته و نه در دوره حاضر موسسات و آژانس هائی که از راه تبلیغات به قدرت مالی رسیدند، وظیفه خود را در قبال آموزش تبلیغات انجام ندادند، در صورتی که جامعه ایران به این آموزش‌ها واقعا احتیاج داشت و همچنان نیز دارد.

تعليم و آموزش درست و اصولی تبلیغات در جامعه ما، نه تنها لازم بلکه بسيار بسيار واجب است. ایجاد پل ارتباطی بين آژانس‌های تبلیغاتی و آموزش‌های اصولی می‌تواند خيلي مفيد باشد. جامعه ما نیازمند ارائه روش‌هاي جديد آموزشي، توام با فروتنی و واقع‌بيني در زمینه تبلیغات است.

شما راه درازي در پيش داريد!

تا جایی که به خاطر دارم سعی کرده‌ام اهل مداحی، بزرگنمایی و رپرتاژ آگهی نابجا نسبت به موضوعات و پدیده‌های مختلف نباشم. حالا هم که دارم این چند سطر را می‌نویسم، به این موضوع فکر می‌کنم و سعی می‌کنم این متن کوتاه را به دور از تعارف و تکلف بنویسم و همزمان، در ذهنم مسیر آموزش هنر از شیوه های استاد-شاگردی تا تأسیس مدارس جدید و دانشگاه ها را در ایران مرور می‌کنم که در هرکدام از این روشها در گذر تاریخ هنر ایران، مزایا و کاستی هایی به نظرم می آید. در دورۀ تحصیل خودم در دانشگاه هنر و دانشگاه تهران هم به یاد دارم که دانشجویان و اساتید از ناکارآمد بودن برخی واحدهای درسی و جای خالی برخی واحدهای ضروری شکوه داشتند.

در یکی دو دهۀ گذشته هم ظهور و حضور مؤسسات آموزش هنر در ایران را به شکل‌های مختلف مرور و رصد کرده ام. برخی از این مؤسسات و آموزشگاه ها با برگزاری کلاس های مختلف، پراکنده و درهم برای جذب همه نوع مخاطب، ادامه دهندۀ راه پیشین بوده اند و چند تای آنها هم سعی در نگاه تخصصی به رشته های هنری داشته و اقدام به برگزاری دوره های تخصصی هنر کرده‌اند. با آن که همکاری مستقیم و تجربه تدریس در “مدرسه ایده” را نداشته ام، اما بر اساس ضرورت کاری و ارتباطاتم، مسیر برگزاری کلاس‌های تخصصی، طرح درس‌ها، نحوه انتخاب مدرسان و ارائه و بازتاب نمایشگاهی خروجی این دوره‌ها در این مدرسۀ هنری را پیگیری کرده ام که تخصص گرایی در انتخاب و تعیین مدرسان این مدرسه را از امتیازات آن می‌دانم.

با مرور حضور و تأثیرات “مدرسۀ ایده” در فضای امروز آموزش هنر و تبلیغات در ایران و شناخت و ارتباط کاری که با معلمان و مدرسان آن دارم، به نظرم مِی آید که چون هنرمندانی مانند اونیش امین الهی، سعید باباوند، پیام بلوریان، فرشید پارسی‌کیا، آرش تنهایی، اسداله چهره‌پرداز، علی خورشیدپور، محسن دایی‌نبی، پژمان رحیمی زاده، محمدرضا ریاضی، آرش سلطانعلی، کیانوش غریب‌پور، بابک فروتنی، علیرضا گلدوزیان، طاهره محبی تابان، مهدی محمدی، ایمان ملاجعفری، مانلی منوچهری، حافظ میرآفتابی، بابک نکویی و دیگرانی که شاید الان به خاطر ندارم، به عنوان معلم و مدرس گرایش‌های تخصصی گرافیک و تصویرسازی و عکاسی و انیمیشن و … در “ایده” همکاری کرده یا می‌کنند، پس مدرسۀ ایده باید جای خوبی برای آموزش و ترویج دوره‌های تخصصی هنر و تبلیغات باشد. شهریور 1392

آنانی که دستی از دور بر آتش دارند ممکن است نظرات مختلفی بر اداره کردن مجموعه های آموزشی، هنری داشته باشند اما در عمل اینچنین نیست، اداره کردن مدرسه ای پویا مانند ایده با مدیریتی شایسته و استادانی مجرب را باید به همه دست اندر کاران آن تبریک گفت. ضمنا در حالی که بسیاری از مسئولین و حامیان قول همکاری و مساعدت در زمینه بزرگداشت شصتمین سال تاسیس  هنرستان هنرهای زیبا ی تهران را داده بودند، خلف وعده کردند . تنها ایده بود که باتعامل کامل در نشست های تخصصی همکاری نمود و پایمردانه به وعده های خودعمل کرد که جای سپاس فراوان دارد. امید آن دارم که این تعامل و همکاری بصورتی پویا و سازنده ادامه داشته باشد.

 

در اواسط ده هشتاد احساس نياز شدیدی به برگزاري دوره هاي آموزشي كاربردي در زمينه بازاريابي و تبليغات وجود داشت و عليرغم اينكه براي اولين بار نبود، آغازي بود براي تربيت افراد آموزش ديده در اين زمينه. امروز اين نياز تبديل به تربيت افراد متخصص در زمينه هاي كاملا تخصصي شده است و ديگر دوره هاي عمومي و آشنايي با اصول کلی، نيازهاي بازار را پاسخ نخواهد گفت. اميدوارم كه همه مراكز آموزشي مرتبط با اين زمينه فعاليت اقدامي مشابه ايده در برگزاري دوره هاي تخصصي و كاربردي را در برنامه هاي توسعه خود قرار دهند و با دور هم جمع كردن اساتيد با تجربه و كارآمد دوره هايي موثر و كاربردي طراحي و اجرا نمايند.

 

هنرجویان مراکز خصوصی اکثرا افرادی حرفه‌ای، درگیر با صنعت و به دنبال کسب علم و دانش روز هستند. بر همين اساس با توجه به آشنایی با فضای کار و به دلیل ساعت‌های کوتاه آموزش و ترمیک بودن، خیلی راحت این کلاس‌ها را می‌پذیرند و وارد این فضا می‌شوند. در واقع هنرجو با ورود به این فضا، با میل و رغبت آموزش‌هایی می‌بیند که درحین کار به كمكش می آيد و راز و رمز کار را به سرعت از استاد فرا می‌گیرد، شاید بتوان گفت آموزشگاه هاي خصوصی، نقطه مقابل دانشگاه‌ها هستند چرا که در بسیاری اوقات دانشجو به این فضا دانشجو میل خود وارد نمی شود. در عین حال برخی از دوره ها طولانی است و دقیقا همسو و همگام با زمان نیست.

 

مدرسه ایده قابلیت مناسبی جهت تبدیل شدن به دانشگاه ایده را دارد. حتی بهتر است که دوره های تکمیلی موجود در مؤسسه به صورت منسجم و یکپارچه با افزودن برخی عناوین درسی و اعمال تغییراتی تحت عناوین کارشناسی و کارشناسی ارشد در مدرسه عالی ایده ارائه گردد و اخذ تأییدیه مدارک مربوطه از مراکزی نظیر وزارت علوم، سازمان مدیریت صنعتی و غیره صورت پذیرد.

مدرسه ایده در ایجاد محیط های تعاملی، عملکرد قابل توجهی داشته، برگزاری کنفرانس های تخصصی و دعوت از متخصصین سرشناس داخلی و خارجی جهت به اشتراک گذاشتن تجربیات ایشان، همکاری با دانشگاه های معتبر داخلی و خارجی و اعطای مدرک پایان دوره به صورت مشترک و استفاده از مطالعات موردی(Case Study) محیط کار واقعی در طول دوره که در تمامی مدارس بازرگانی و هنری دنیا امری متداول است و متاسفانه در دانشگاه های کشور ما مورد توجه قرار نگرفته از نقاط تمایز ارزشمند موسسه ایده هستند.

 

از هر کس و هر چیزی می آموزم، یک روز صبح سرد زمستانی از یک راننده تاکسی درس بزرگی را آموختم، سوار که شدم من را با سلام گرمی غافلگیر کرد؛ سلام خوش آمدید؛ تعجب کردم. با لحن خوشایندی گفت در خدمتم، گفتم ممنون مستقیم جلوی دانشگاه، با لبخند شنیدم چشم قربان، با خود فکر کردم اگر رئیس جمهور شدم، او بهترین راننده است؛ هیچ کلاسی بهتر از او نمی توانست به من یاد دهد، چطور رفتار کنم، چطور، تاثیر گذار و متفاوت باشم و در خاطر افراد بمانم. به خاطر همین است که دوست دارم از آدم ها یاد بگیرم، و بیشتر مواقع در حال یاد گرفتن ام، به حرف های ساده آدم ها با چنان دقتی گوش می دهم انگار که بزرگترین معلم قرن است، و چیزهایی یاد می گیرم که در کلاس بزرگترین معلم قرن نمی شد آموخت. سعی می کنم کمتر تدریس کنم هر چند، عاشق این کارم، کمتر از هفته ای دو روز، چرا که می دانم تدریس، اگر با تمام وجودت آن را انجام دهی سخت ترین کار دنیاست. یک روز در هفته را در ایده درس می دهم، ” ایده ” برای من مترادف است با، لذت تدریس در یک محیط آرام، که سرشار از میل به یاد گرفتن است، برای همین است که کلاس های ایده برای من لذت بخش است.

شما هم می توانید در این لذت با من شریک شوید.

 

خوشبختانه مدیران و مسئولین مدرسه هنرهای تجسمی ایده، با احساس مسئولیت،  نیاز زمانه جامعه خود را عمیقاّ درک کرده و به آن واکنش نشان داده اند و در طول یک دهه اخیر با تلاش شبانه روزی با برگزاری دوره های منظم آموزشی در زمینه های گرافیگ، نقاشی، تصویرسازی، طراحی، عکاسی، انیمیشن، تبلیغات، ارتباطات، بازاریابی و… بسیار موفق  و توانا عمل کرده و تاثیرگذار بوده اند. مدرسه ایده نه تنها در زمینه آموزش موفق بوده، بلکه با درک صحیح نیاز های جامعه و بازار، بر آموزش هایی تاکید کرده که جامعه  به آن نیاز مبرم دارد. از این نظرٰ، نه تنها فرصت های مناسب شغلی را برای کارآموزان دوره های آموزشی آن موسسه فراهم کرده، بلکه با ایجاد ارتباط با موسسات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، آنها را با روشهای نوین مدیریت، برنامه ریزی، تبلیغات، بازاریابی، اصول گفتمان و اطلاع رسانی آشنا ساخته  و آنها را در بهبود  اجرای برنامه های خود تواناتر ساخته است.

 

ایده را خوب می شناسم. فوتبال را از یه محله ی خاکی و بن بست شروع کرد.

مثل هر تیم تازه کاری، خطاهای زیادی داشت و دایم صدای سوت داورها بلند بود! گاهی زیادی قلدر بازی در می آورد و اخراجی هم فراوان داشت. شکر خدا، قانون 3 تا تعویض هم، در محله ی خاکی جایی نداشت برای همین دایم تعویض می کرد و یار تازه نفس می آورد که اونهم مشکلات خودش را داشت. یار جدید هم تا می آمد با تیم، جور بشه، یا اخراج می شد یا میرفت تو یه تیم دیگه بازی می کرد. یه پنج سالی طول کشید تا تیم شکل و شمایل حرفه ای به خودش گرفت. اونقدر حرفه ای شد که تیم های وابسته ی زیادی راه انداخت، مثل تیم انتشارات، تیم گالری و …

شنیدم این روزها بازیکن خارجی هم گرفته اند، حتا کلاس های داوری هم برگزار می کنند…

ایده در برابر گره آنچه در تعریف واژه ی “ایـــده” می توان بیان نمود، این است که در برابر “گره” یا “مشکل” قرار می گیرد و بهترین و ساده ترین راه حل را ارائه می دهد. پس لزوم به وجود آمدن یک ایده یا راهکار، به طرح مشکل یا گره بستگی دارد. شتاب و رشد لحظه به لحظه ی تکنولوژی، همچنین باران بی وقفه ی اطلاعات و دسترسی نامحدود به آن در دو دهه ی اخیر به گونه ای بوده است که همگام شدن و به روز ماندن با آن را دشوار و آن را یکی از مهم ترین دغدغه های انسان امروز (بویژه در کشورهای در حال توسعه) ساخته است و گریز از آن را غیرممکن می نماید. مسلمن برای شناساندن، شیوه ی استفاده و اساسن چرائیِ تکنولوژی و اطلاعات نو، همچنین شیوه ی بهره وری و نتیجه گیری از آنها نیاز به آموزش دقیق و اصولی و تربیت افراد متخصص غیر قابل انکار است. از سوی دیگر تجربه ثابت کرده است، آن دسته از نهادهای آموزشی که برپایه ی سیاست ها و نظام آموزش دولتی با زیرساخت های کلی و هنوز منطبق بر سیستم های آموزش اروپای دهه ی 60 و 70 هستند، دیگر جواب گوی نیازهای دنیای امروز و انسان امروز نخواهند بود و باید پذیرفت که دانشگاه ها زیر عنوان “تحصیلات تکمیلی” همچنان ناتوان در ارائه ی دروس و آموزش هایی هستند که مطابق با نیازهای روزمره است.

ناگفته نماند که بسیاری از فارغ التحصیلان به دلیل همین عدم توانایی در پاسخ به نیازهای حرفه ای و تفاوتی که میان آموزش های داده شده در دوره ی تحصیلات تکمیلی و واقعیت بازار حس می کنند، مسیر خود را تغییر داده و برای امرار معاش به حرفه ای متفاوت روی آورده اند. همین مسئله که خود مبدل به یک گره اساسی شده بود، یعنی خلاء کاربردی فارغ التحصیلانی که مبتنی بر نظام آموزشی کهنه و بدون استفاده وارد بازار کار می شدند، موجب تاسیس و پیدایش مدارس خصوصی تخصصی با اهداف کارکردگرایانه و مبتنی بر نیازهای روز جامعه گردید و در واقع در این زمینه راهکاری در برابر یک مشکل ارائه شد (ایده در برابر گره).

خوشبختانه استفاده از مدرسینی که خود بصورت حرفه ای در بازار مشغول فعالیت هستند، در این مدارس باعث شده است تا آموزش ها بجای آن که به سمت اهدافی ایده آلیستی و فراواقعی بروند سمت و سویی کاربردی تر بگیرند. ارائه ی کارگاه های آموزشی کوتاه مدت و اعتماد به شیوه های تدریس مدرسینی که تنها به دیکته نمودن اطلاعات و روش های کلیشه ای بسنده نمی کنند، از مواردی است که گرایش آموزش گیرنده گان و بسیاری از فارغ التحصیلان را به این گونه مدارس بیشتر نموده است. برخوردهای تخصصی و تکمیلی، لزوم ایجاد و تدوین یک استراتژی متمرکز در امر تبلیغات و تفکیک حوزه های مختلف گرافیک از دست آوردهای بسیار مثبت آموزشگاه هایی چون “ایده” است، که روند تکاملی آن را از پس تجربه ها و آزمون و خطاهای مختلف در حرکتی رو به جلو و آینده ای حرفه ای شاهد هستیم. و دیگر اینکه باید قبول کنیم، رشد و تکامل عرصه های مختلف و عبور از دوران گذار در یک جامعه ی سنتی، مبتنی بر آموزش، نقد و پژوهش است و استمرار مدارس و آموزشگاه های تخصصی با توجه به فراز و فرودهای بسیار به همفکری و همیاری اندیشمندان و محققان وابسته است.

“امیـن شـاهد” طراح گرافیک و مدرس

در جوامعی همچون کشور ما و در فضای محدود خانواده هایی همچون اهالی هنرهای تجسمی، که تغییرات بی بنیاد از هر سویی چون طوفانی بنیان کَن سر می رسد و با هر بار وزیدن، چیزهایی را خراب می کند و از سر اتفاق چیزهایی را سر در جایی قرار می دهد که انگار درست واقع شده اند؛ همواره شنیدن عبارت «دورۀ گذار» بدیهی است.

در دوره های مرسوم به دورۀ گذار –که نمی دانم چرا گذر نمی کند؟- باید با چیزهای زیادی روبرو شد: از چیزهایی که پیشتر تجربه کرده ای تا چیزهایی که با آنها قبلاً روبرو نشده ای و چون حالا دیگر دیر است، باید سریع و تند با آن مواجه شوی تا عقب ماندگی ات تو را عقب مانده جلوه ندهد که هیچ، مایه رشد و تفاخر تو در خانواده کوچک هنرهای تجسمی شود.

و هستند کسانی که بعد از طوفان های بنیان کنِ تغییراتِ بی بنیاد به فکر ترمیم و آبادانی هستند و چیزهایی را که به اشتباه بر جایی درست قرار گرفته اند، بر می دارند و چیزهای بهتری را جایگزین می کنند؛ همچون نشاندن نهالی مُثمر به جای درختی زینتی و پلاستیکی؛ که میوه هایش بشارت تغییر هستند و آفرینش را برای دل های امیدوار نوید می دهند.   

در زمانه ای که نهادهای آموزشیِ دولتی از نقش مرجعِ خویش برای به روز بودن و انتقال مفاهیم معاصر فرهنگ و هنر غفلت ورزیده و در را برای ورود اندیشه های نو بسته اند، وجود مراکز و موسسات آموزشی خصوصی مجال مغتنمی برای توسعه فکر معاصر و ایجاد گفت و گو درباره آن است.

«ایده» به عنوان نهادی برآمده از بخش خصوصی که همزمان از سه پایگاه تولید اندیشه (گالری، آموزشگاه، انتشارات) برخوردار است، بعد از گذشت پنج سال، وظیفه ای سنگین را برای خویش به وجود آورده که از سوی جامعه هنری پیگیری می شود. این پیگیری و مراقبت، همچون پائیدنِ وضعیتِ درختی است که توسط ایده کاشته شده است. هر گاه در جامعه ای، مردم (و به طور کل مخاطبینِ یک جریانِ فکری)، مراقبت و پایش ثمرات یک اتفاق را پیگیری کنند، آن اتفاق دیگر فقط از آنِ بانی و برگزارکننده نیست؛ بلکه شکلی در ابعاد وسیع به خود می گیرد که با سرنوشت یک جمع در اتفاق و اشتراک خواهد بود. اینکه «ایده» همراهانی پیگیر دارد، نوید روزهای خوش برای این مجموعه است و آینده ای دشواری و شیرین را برای متولیان آن رقم خواهد زد. امید اینکه درختِ ایده ثمرات متعالی تری برای زمینی داشته باشد که در آن کاشته شده است.

از روزهایی که فیلم سینمایی بعدازظهر جمعه، تنها در شبکه یک معنی داشت و ویدئوهای مخفیانه و گه گاه رفتن به سینما، گروهی از فیلم و سریال را به یاد دارم که درباره “تب طلا” ساخته می شدند و آدم ها را می دیدم که خانه و زندگیشان را رها کرده و آواره رودخانه ها و کوه ها می شدند. فارغ از درستی یا غلطی ماجرا چقدر جریان شیرینی بود، اگر مثل اقبال چارلی چاپلین طلا هم یافت می شد.

این روزها، شایدم این سال ها تب گرافیک و تبلیغات مثل یک بیماری همه را فرا گرفته. از سال هایی که گرافیک با گرانیت اشتباه گرفته می شد رسیدیم به روزهایی که در هر خانواده یا فامیلی تعدادی گرافیست می توان یافت.

حکایت همان پیدا کردن طلاست، خیلی ها فقط آواره می شوند. بعضی ها هم چیزهایی می یابند که به جای طلا به آنانی که تا به حال طلا ندیده اند می فروشند و این گروه آخر متاسفانه در گرافیک ایران بسیارند.

نرم افزارهای گرافیکی ارزان قیمت در ایران، گسترش اطلاع رسانی، اینترنت و نیاز شدید بازار، دست به دست هم داده اند تا افراد شاغل در این حرفه روز به روز افزایش یافتند.

دانشگاه های خوب سراسر کشور قطعا بخشی از نیاز آموزش گرافیک را تامین می کنند ولی فعالیت حرفه ای در این رشته حاصل از تجربه چندین ساله و کار مداوم است در کنار آموزشهایی تکمیلی و کارآمد.

آموزشگاه های بسیاری در این خصوص فعالند و به حمل این بار سنگین کمک می کنند، ولی تعداد آنهایی که در حوزه گرافیک تاثیر گذارند به تعداد انگشت های یک دست هم نمی رسد و ایده یکی از آنهاست که در جستجوی طلای ناب در آموزش گرافیک است، با چشمانی باز، حواسی جمع و پشتکاری بالا.

در جامعه ما علی رغم داشتن نیروهای مستعد ، توانایی های خلاق شکوفا نمی شود، علت اصلی این امر، نامشخص بودن جایگاه خلاقیت و فقدان رشد و شیوه های پرورش آن است. در صورتی که برای نایل شدن به پیشرفت های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی به افراد مستعد و خلاق نیازمندیم.

در آموزش با هدف پرورش خلاقیت باید یادگیری چگونه دانستن و یادگیری اصیل و عمیق و تناسب محتوا با اهداف و آموزش چگونه با دیگران زیستن را به دانشجو آموزش دهند که  البته ما شاهد کاستی های  بسیار زیاد این مبحث در محیط های آموزشی و آکادمیک جامعه مان هستیم.

حال مدارس تخصصی همچون مدرسه ایده با ارائه دقیق و عمیق آن چیزی که دانشجو در پی کسب آن است می تواند در مسیر اصلاح و ترمیم این نقیصه بزرگ آموزشی ما کمک رسان باشد.

 

با جرات مي‌توانم بگويم كه هيچ موسسه آموزشي نديده‌ام كه با اين كيفيت به آموزش انيميشن پرداخته باشد. در اين آموزشگاه اساتيدي همچون استاد نكويي حضور دارند كه انيميشن را همزمان با تغيير و تحولات روز دنيا دنبال و به هنرجويان منتقل مي‌كنند به همين دليل خروجي كار هم بسيار راضي كننده است و باعث تداوم فعاليت‌هاي هنري در اين آموزشگاه شده است.

برای آموزش دیدن در رشته های هنری شما دو راه پیش رو دارید: یا در یکی از مقاطع تحصیلی آموزش عالی به دانشگاه بروید یا در یکی از بی شمار آموزشگاه های خصوصی اسم نویسی کنید. در مورد نخست نظام قدیمی آموزش عالی که طرح درس آن مربوط به سالهای دور است به هیچ وجه پاسخگوی نیاز هنرجویان امروز نیست و در مورد دوم هم همواره بجای آموزش هنر با آموزش نرم افزارهای مختلف مواجه خواهید شد.

اما در مورد مدرسه ایده مسئله متفاوت است. ایده سعی میکند در شرایطی متفاوت و با نگاهی مدرن و کاربردی و به روز به مقوله آموزش هنر بپردازد. این مسئله ناشی از مدیریت متفاوت و تلاش فراوان و روزافزون کادر خوب ایده است.

نگاه ایده به آموزش هنر متفاوت است.

در این چند سال هنرجویان و دانشجویان بسیاری به ایده آمدند، آموزش دیدند، تجربیات خود را وسعت بخشیدند و راهی بازار کار حرفه ای شدند. حضور ذهن ندارم که در کلاس های من تاکنون جمعا” چند صد نفر شرکت کرده اند اما از آن عده ای که با خبر هستم شاهد بودم که راه خود را مبتنی به آموزه های ایده یافتند و در کارشان بسیار هم موفق شدند.

هیچوقت با مدرسه ارتباط خوبی نداشتم و نهایتا آن را نیمه کاره رها کردم ،مدرسه در ذهنم یک جای خشک و منظم بود که باید به اجبار در آن حضورمی یافتم تا اینکه اسم یک مدرسه دیگر رو شنیدم و دوباره در 42 سالگی به مدرسه رفتم، البته این بار دیگه شاگرد نبودم و در نقش معلم به این مدرسه میرفتم و دیگه از اجبار هم خبری نبود و به جای فضای خشک و منظم دوران مدرسه، در فضایی که در مدرسه ایده حاکم بود تلاش کردم فضایی متعادل را ایجاد نمایم.

پنج سالگی تان را تبریک می گویم  و آرزو می کنم  رویاهای تان همیشه سبز باشد.

من ایده دارم، تو ایده داری، او ایده دارد و وقتی که ما همه در کنار هم باشیم ایده داریم نیازی که در جامعه امروز گرافیک به شدت احساس می شود و حضورش بخشی از بار آموزش و رشد دانشجویان و علاقمندان این رشته را به دوش می کشد.

فعالیت ایده در زمینه های مختلف، برگزاری نمایشگاه هایی از آثار داشجویان تا استادان برجسته، برگزاری سخنرانی ها و کارگاه های آموزشی، تورهای آموزشی، انتشار کتاب های تخصصی و انجام امور تبلیغات که در این مدت کوتاه جز با همدلی و همراهی صمیمانه میسر نبوده است، قابل تقدیر است.

حضور در این جمع افتخاری است که مسئولیتی را یادآور می شود، مسئولیتی که باعث می شود به خلاء های موجود در حیطه آموزش و دروس دانشگاهی بیشتر توجه کرده و در راه رفع این نیازها موثرتر باشیم.  اکنون پنج سال از این کوشش می گذرد و ما در آستانه آینده ای روشن، همچنان منتظر بلوغ، پیشرفت و ایده ای بزرگتر و والاتر هستیم و همه با هم برای هموارتر کردن این راه می کوشیم.

آموزش در حوزه ایده های پیچیده با ترکیبی از اعتبار، دانش، تجربه و سیاست توانایی ساخت هویتی در ارکان اجتماع داشته است. در واقع مدرسه ایده از منظر من چیزی شبیه به این اوصفا را پی میگیرد. با ایده های پیچیده در آموزش، با ترکیبی از اعتبار، دانش، تجربه و سیاست، همچنین سعی بر آن می کند که با رویکردی تخصصی راهکارهای جدیدی را در این حیطه به وجود آورد.

برای من ، ایده یک ظرف پر از امکان است. جایی که از مدیر و مسؤل ثبت نامش گرفته تا گروه استادان و هنرجویان، هر کدام آن چه می خواهند را در فضای مدرسه جاری میکنند. ایده امکان رشد است و پویایی، برای خودم و هنرجویانم. اینجا کنارشان می نشینم و چیزهایی را که از استادانم، از همکارانم و ازحرفه ام آموخته ام با آن ها سهیم می شوم. با بودن در فضای ایشان رشد می کنم و برای آن که همیشه چیزی برای سهیم شدن با نگاه های مشتاق هنرجویانم داشته باشم، هر روز بیشتر می خوانم و بیشتر می آموزم. برای من، ایده  امکان طراوت است و سرزندگی. چون بودن در فضای پر از امکان که ایده، همکاران و هنرجویانم خلق می کنند، بوته های خلاقیت ذهن مرا تازه و سرزنده میکند. چون از آموختن و آموخته شدن لذت می برم و توان می گیرم .

هرچند ایده به حتم معایبی هم دارد و کسی هم منکر نیست. حتی نشنیده ام تا امروز ، خود آرش سلطانعلی هم ادعای کامل بودن و بی عیبی کند، اما من به پاس فرصت و امکانی که سه سال پیش با یک روبان ساده سبز رنگ به من هدیه شد، این جا هستم و برای هر روز بالنده تر شدنش، کار میکنم.

گاهی هدف؛ تنها آموزش نیست. نگاهی متفاوت به مقوله هنر آموزش نیز هست. نگاهی در بستر فرهنگ. آموزشگاه ایده تنها جایی نیست که در زمینه آموزش فعالیت دارد؛ ولی از بهترین هاست. محلی برای فرهنگ سازی در زمینه هنر و آموزش مدرن. کیفیت آموزشی، تجهیزات مناسب و برخورد حرفه ای با هنر، از مواردی است که در مقوله آموزش نیاز به آن احساس میشود و تمام این موارد را در ایده میتوان یافت و دلیل این سخنان؛ استادان حرفه ای و شاگردان بسیاری است که همگی از ایده با افتخار صحبت میکنند.

 

فرهنگ و هنر هر کشور به واسطه آموزش و پرورش از نسلی به نسل دیگر منتقل می شوند و تمامی انسان ها، به صورت خودآگاه یا ناخودآگاه، در فرایندهای آموزشی قرار می گیرند.

اهمیت آموزش تا بدان پایه است که انسان، در طول تاریخ،  بنا بر ضرورت های حاکم، آموزش را از فرایندی ناخودآگاه به فرایندی نظام مند و خودآگاه تبدیل کرده است. اکنون در دوران ما، با ایجاد روش های جدید و امکانات وسیع چند رسانه ای، دوران مدرن آموزش، با قدرت و سرعتی شگفت آور رو به گسترش است.

آموزشگاه ایده، همان طور که از نامش بر می آید، طی 5 سال، با آموزش موفق هنرجویان رشته های مختلف هنری خود، توانسته است با دعوت از مدرسان متخصص و با به کار گیری ایده های جدید آموزشی در فضای ویژه، آموزش حرفه ای را پیوسته رشد داده و جایگاه خود را در فضای پر رقابت آموزشگاه ها و مدارس تخصصی، تثبیت کند.

امید است با برنامه ریزی دقیق و هدف گذاری بلند مدت ، روند رو به رشد مدرسه ایده، همچنان ادامه یابد.

 

نیم نگاهی به درختان حاشیه خیابان از پنجره کنار میز کار، پاییز به خوبی قابل تشخیص است. برای چهل و ششمین بار باید شاهد کهنه شدن و محو شدن چیزهایی باشم که همیشگی جلوه می کردند، این همیشگی بودن گاهی وقت ها دلنشین است و گاهی هم نه. هیچوقت نتوانستم در مورد پاییز نظر قاطعی داشته باشم.

در تمام سال هایی که پاییزش برایم با تدریس گذشت، همواره این آرزو با من بود که در بهار پیش رو شاهد رویش مجدد آموزشی پویا و هدفمند باشم.

ولی تا آن زمان باید چشم به حرکت های حرفه ای و پرامید ولی در ابعادی کوچک تر داشت. آموزشگاه های هنرهای تجسمی که از درک ضعف های بزرگ آموزشی و شناخت خلاء ناشی از آن در بازار کار حرفه ای بوجود میآیند  امید میرود که با برنامه ریزی دقیق راه حل مناسبی برای حل این مشکلات فراهم آورند. در این میان شایسته نیست این توقع ایجاد شود که حل این مشکلات تنها به عهده آنها است.

“ایده” حرکتی است که پنجمین سالگرد خودش را پیش رو دارد. تلاشی که از ابتدا با آن همراه و شاهد بالندگی آن بودم. “ایده” با تمام تلاشی که برای دست اندرکارانش امکان پذیر است در حال ایجاد یک فضای آموزشی متفاوت و بالنده است.

در این میان دست اندرکاران “ایده” هم باید به خاطر داشته باشند که قدم در راه بسیار پر مسئولیتی گذاشته اند که هر روز نگاه ها به آنها را منتقدانه تر و نیاز به پاسخگویی حرفه ای از آنها را بیشتر می کند.

به امید شکوفا شدن هر چه بیشتر این جوانه در بهار پیش رو.

همواره نظرم راجع به مدرسه ایده عالی بوده و فکر میکنم چنین  مدارسی در این سطح لازمه فضای آموزش هنرهای تجسمی می باشد. ایده روندی بسیار منسجم و مفید را در جهت آموزش به دانشجویان ارائه می کند.

آموزشگاه ایده یکی از آموزشگاه های موفق در تهران می باشد که از ابتدای شروع کار این آموزشگاه بنده لحظه به لحظه رشد این آموزشگاه را جهت پیشبرد هنر و مفاهیم هنری مشاهده کرده ام. این آموزشگاه در عرصه هنری بسیار فعال و پویا بوده است و امیدوارم که در ادامه مسیر همیشه موفق و پیروز باشد.

 

از اولین همراهان شکل گیری ایده بودم. از شروع تا هم اکنون شاهد و ناظر رشد این مجموعه هستم. معلم بودم در کارگاه های طراحی پوستر، طراحی پایه، مبانی و نقاشی ….

ایده همواره جرات نوآوری داشته است.

ایده در معرفی و شناساندن خود همواره خلاق و جسور بوده است.

ایده اساتید کم نظیری را دعوت کرده است.

همراهی ایده در امور فرهنگی ستودنی است.

ایده همواره پر تلاش بوده و قابل تحسین است.

 

“ایده” و فعالیت‌های آن بسیار موفق است، مخصوصاً نوع برخورد و رفتار پرسنل آن، شایسته تقدیر است.

“ایده” مجموعه‌ای بسیار منظم، با فعالیت‌های کاملاً موفق و تخصصی می‌باشد. ایده را به نظم و زیبایی می‌شناسم.

“مدرسه ایده” در این حوزه بهترین است. هم زیبا، هم موفق؛ و از همه مهم‌تر، نوع رفتار و برخوردشان بسیار عالی است.

“ایده” را به خوبی می‌شناسم از فعالیت‌های موفق آن، بسیار خرسندم.

“ایده” یک برند موفق است، سرشار از ایده‌های تازه … بسیار خوب و فعالانه عمل می‌کند.

مدرسه ایده مجموعه‌ای قوی، فعال و موفق است.

عنوان ایده مفهومی پربار و گرانقدر نهفته در خود دارد و موسسه ایده در این 14 سال توانسته این مفهوم و معنا را به طور زیبایی پاس بدارد.

راه اندازی یک کسب و کار آموزشی در ایران، کم از معجزه نیست و ادامه کار چه بسا معجزه ای بزرگتر. ایده چهارده سال است که همراه ماست. امیدوارم 140 ساله شود و رهبری آرش سلطانعلی عزیز مستدام باشد.