تاریخ هنر معاصر ایران و جهان

درباره دوره تاریخ هنر معاصر ایران

تاریخ هنر معاصر ایران و جهان نام  واحد درسی است که در مدرسه هنری ایده برای علاقمندان در نظر گرفته شده است.

هنرجویان در دوره تاریخ هنر معاصر ایران در مدرسه ایده، با سیر تحولات نقاشی در تاریخ سرزمین خودشان آشنا می‌شوند و می‌آموزند که این روند به چه صورت و با احیای چه روندهایی در تاریخ اتفاق افتاده است. یادگیری روند تاریخی نقاشی از این رو برای هنرجویان ضروری است تا بهتر بتوانند خود را به‌عنوان یک هنرمند ایرانی تعریف کنند و در نتیجه جایگاه خود را در بازارهای داخلی و خارجی بهتر تعین ببخشند.

تحولات هنر و معماری در دوره قاجار یکی از مهم‌ترین تحولات در تاریخ هنر معاصر ایران به حساب می‌آید. در این میان احیای برخی هنرهای از یاد رفته و حمایت دربار از هنر، در کنار ورود اندیشه‌های نو و نقوش و ترکیب‌بندی‌های فرنگی، گفتمانی تازه در ساختار فرهنگی هنر ایران را پدید می‌آورد که نتایج آن در دوره پهلوی با رویکردی مدرن در آثار پیشگامان هنر ایران قابل مشاهده است.

علاوه بر این بتوانند با شناخت ریشه‌های فرهنگی هنر ایرانی و نوآوری‌هایی که از برخورد این دو هنر، یعنی هنر غربی و هنر ایرانی، با یکدیگر به وجود آمده بیشتر آگاه شوند. در ادامهٔ نگاه بسیار کوتاه و مختصری به سیر این تحولات می‌اندازیم.

شاید بتوان گفت که دادوستدهای خارجی در دوران شاه عباس صفوی در سده ۱۷ میلادی تغییرات شگرفی در زندگی درباری ایران بر جای گذاشت. سفیران اروپایی و به ویژه مسؤلان کمپانی هند شرقی برای نخستین بار به عنوان هدیه برای دربار ایران، رنگ روغن آوردند و دیدارهای متعدد آن‌ها از دربار تأثیر زیادی بر ایجاد نگرش جدید به هنر در ایران پدیدآورد اما تجربه نزدیک جامعه ایران با غرب و هنرش از میانه دوران قاجار آغاز شد.

در میانهٔ سده نوزدهم میلادی، نامدارترین نقاش ایرانی ابوالحسن خان غفاری معروف به «صنیع‌الملک» نخستین نشانه‌های بارز جدایی نقاشی ایران از فرم‌های کهن را به نمایش گذاشت. پس از آن محمد غفاری، برادرزاده‌اش، معروف به «کمال‌الملک» بود که این مسیر را ادامه داد. کمال‌الملک نخستین مکتب هنری به سبک غربی را در ایران راه‌اندازی کرد. او با تحصیلات و نگرش آکادمیکش، و پس از بازگشت از اروپا در ۱۹۱۱، نقاشی ایران را از محدودیت‌های مرسوم در دربار قاجار، رهایی داد و برای نخستین بار واقع‌گرایی به سبک اروپایی را تجربه و ترویج کرد. با مرگ کمال‌الملک در ۱۹۴۰ میلادی، نزدیک به بیست سال طول کشید تا سنت واقع‌گرای او بتواند جای خود را به مکتب نو–سنت‌گرای «سقاخانه» بدهد.

سال‌های پایانی دودمان قاجار از دو طریق، راه را برای هنر مدرن در ایران باز کرد، یکی با ایجاد هنر بازاری و قهوه‌خانه‌ای که بعدها راه را برای برداشت آزاد از سوی هنرمندان مکتب سقاخانه و ارائه یک مکتب اصیل ایرانی باز کرد؛ و از سوی دیگر وجود نقاشی سبک اروپایی مورد توجه در دربار قاجار باعث ورود هنرمندان نوگرا به بازار هنری ایران و تبادل فرهنگی ایشان با جریان‌های اروپایی شد.

در دوره تاریخ هنر معاصر ایران و جهان شما این امکان را می‌یابید تا روندهای جاری سنتی و مدرن و همچنین تلفیقی را در تاریخ نقاشی به درستی درک کنید و از این طریق در مسیر کارهای پژوهشی و عملی خود گام‌های دقیق‌تری بردارید.

درباره دوره تاریخ هنر معاصر جهان

تاریخ هنر معاصر جهان دوره ای است که برای علاقمندان در نظر گرفته شده. به طور کلی هنر معاصر در راستای مدرنیسم رشد کرد اما پس از مدتی به عنوان انشعابی از آن هویتی مستقل یافت. هنر معاصر هنری است که با بینش فرهنگی نسبت به زمان کنونی، جامعه، نیازهای مشترک و روح زمانه خود واکنش نشان می‌دهد. هنر معاصر به معنای «هنر امروزی،Modern art»، به طور گسترده‌ای شامل آثار هنری تولید شده در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم می‌شود و به طور کلی هنر تولید شده پس از جنبش هنر مدرن حوالی ۱۹۶۰ به بعد تا به امروز را در برمی‌گیرد. با این حال، آثار هنری مدرن فقط هنری نیستند که در یک بازه زمانی خاص تولید شوند. این نوع از هنر رویکرد یا سبک خاص خود را دارد که آن را از دیگران متمایز می‌کند.

با این حال، تعریف هنر معاصر دشوار است زیرا تنوع بسیار زیادی دارد. برخی استدلال می‌کنند که رویکرد و هدف اساسی هنر معاصر به چالش کشیدن ماهیت خود اثر هنری است. همچنین می‌تواند بیننده را به این پرسش وادار کند که چه چیزی هنر را تعریف می‌کند. بنابراین، این سبک از هنر به طور خاص یکنواخت نیست، و ممکن است توصیف دقیق آن نسبت به هر ژانر هنری دیگری چالش برانگیزتر باشد. علاوه بر این، چندین دلیل عمده وجود دارد که چرا هنر معاصر برای جامعه مهم است، زیرا به عنوان مثال، وسیله‌ای برای بیان خود است و راهی است برای ارائه تفسیرهای اجتماعی و فرهنگی از مسائل. وقتی هنر معاصر را در نظر می‌گیریم، تعریف یا توصیف یک سبک رایج ممکن است دشوار باشد. هنرمندان به روش‌های مختلفی به کار خود می‌پردازند.

مجموعه وسیعی از رسانه‌ها و موارد ممکن است برای انتقال طیف وسیعی از مفاهیم، مضامین و موضوع استفاده شود.

در حالی که هنرمندان گذشته غالباً تحت تأثیر مذهب، اسطوره‌‌ها و خواسته‌های حامیان حقوقی خود بودند. هنرمندان امروزی می‌توانند از خیلی چیزهای بیشتری الهام بگیرند و آثار اغلب تحت تأثیر علایق یا بیان خودشان است. اغلب این آثار ممکن است فرهنگ شخصی خود آن‌ها را منعکس کند، یا جو سیاسی و روندهای عمومی زندگی هنرمند را. با این حال، با ویژگی‌های هنر معاصر، ادغام مسائل بسیاری در کارهای هنری آنها دیده می شود، و هنر به طور فزاینده‌ای جهانی و در مضامین خود متنوع می‌شود.

برخلاف سایر مکاتب هنری، این مکتب هنری دیدگاه واحدی از هدف ندارد. در عوض، چند وجهی است. آثار هنری اغلب منعکس کننده هنرمند هستند و بنابراین تنوع زیاد و دیدگاه‌های زیادی را منعکس می‌کنند. این امر هنر معاصر را به بررسی پیچیدگی‌های زندگی امروزی تبدیل می‌کند. موضوعات رایجی که ممکن است مورد بررسی قرار گیرند مانند هویت، بدن، فناوری، جهانی شدن، مهاجرت، جامعه، فرهنگ، حافظه، گذر زمان و نقد هنری نهادهای سیاسی-اجتماعی.

اگر احساس می‌کنید در دوره رکود خلاقیت‌تان به سر می‌برید، با شرکت در دوره تاریخ هنر معاصر ایران و جهان، نگاهی دوباره و تازه به تاریخ به ویژه تاریخ هنر معاصر جهان بیندازید و ببینید چگونه هنرمندان معاصر، از همه موضوعات زیستی خود، ابزاری برای بیان هنری ایجاد کرده‌اند. مطالعه تاریخ هنر معاصر ایده‌های تازه و فوق العاده‌ای برای شما به ارمغان خواهد آورد و راه خلاقیت نوینی را پیش رویتان خواهد گذاشت.